Το πρωί του Σαββάτου 6 Απρίλη πραγματοποιήθηκε μη ανακοινωμένη πορεία στη Δραπετσώνα για τα πρόσφατα βασανιστήρια κατά μεταναστών «χωρίς χαρτιά» που κρατούνται κατά δεκάδες για μήνες στο συγκεκριμένο τμήμα (όπως και στα υπόλοιπα τμήματα και χώρους κράτησης) και τις απεργίες πείνας που ακολούθησαν.
τα κρατητήρια του Α.Τ. Δραπετσώνας
(το τμήμα πρωτολειτούργησε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '90 ως πολυδύναμο
με ιδιαίτερα μεγάλη χωρητικότητα κρατητηρίων για μετανάστες "χωρίς χαρτιά" εξαρχής,
το 1997 είχαν επίσης πραγματοποιηθεί απεργίες πείνας και κινήσεις-πορείες αλληλεγγύης)
Η πορεία διοργανώθηκε από τον αυτοοργανωμένο χώρο αλληλεγγύης και ρήξης Κερατσινίου ΡΕΣΑΛΤΟ και τη συλλογικότητα για την αυτόνομη δράση στον Πειραιά GASTARBEITER, στηρίχθηκε από συντρόφους και συντρόφισσες των γύρω περιοχών, διέσχισε κεντρικούς δρόμους της περιοχής με παλμό, συνθήματα, τρικάκια, μοίρασμα κειμένων και πέρασε από το αστυνομικό τμήμα το οποίο φυλασσόταν από διμοιρία των ΜΑΤ.
Το μήνυμα σαφές: ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ, ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΗ ΣΕ ΜΠΑΤΣΟΥΣ & ΝΑΖΙ / Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ.
Ακολουθεί το κείμενο του ΡΕΣΑΛΤΟ που μοιραζόταν κατά τη διάρκεια της πορείας στη Δραπετσώνα αλλά και λίγο μετά την ολοκλήρωσή της στους κεντρικούς δρόμους και πλατείες της περιοχής των Ταμπουρίων (Κερατσίνι):
Συμβαίνει κάτι στο Α.Τ. Δραπετσώνας;
«παράνομες» ζωές κρατούνται και βασανίζονται στα κελιά της νομιμότητας
Οι καθημερινές συλλήψεις και η βάρβαρη αντιμετώπιση των μεταναστών «χωρίς χαρτιά» στο πλαίσιο των επιχειρήσεων-σκούπα του φιλόξενου «Ξένιου Δία», με ξυλοδαρμούς, ταπεινώσεις και βασανιστήρια στις αστυνομικές κλούβες, στα μπουντρούμια των κρατητηρίων, στα κελιά των περίφημων «χώρων κράτησης», είναι αναπόσπαστο κομμάτι του σύγχρονου ολοκληρωτισμού που επιβάλλει τη φτώχεια και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, επιτάσσει απεργούς, καταστέλλει κάθε κινητοποίηση, εισβάλει σε καταλήψεις και επιτίθεται στα αυτοοργανωμένα κοινωνικά εγχειρήματα.
Στο Α.Τ. Δραπετσώνας, όπως και στα υπόλοιπα τμήματα, μεταφέρονται και στοιβάζονται δεκάδες μετανάστες «χωρίς χαρτιά», παραμένοντας κρατούμενοι για μήνες. Σε άθλιες συνθήκες υγιεινής και διαβίωσης, χωρίς προαυλισμό. Με τη γνωστή βάρβαρη, μισάνθρωπη και ρατσιστική αντιμετώπιση των αστυνομικών και με παράταση της κράτησής τους ανά τρίμηνο από δικαστικά συμβούλια χωρίς καμία αιτιολόγηση. Με μόνο «αδίκημα» ότι δεν έχουν έγγραφα παραμονής. Για τους λόγους αυτούς έχουν γίνει διαδοχικές απεργίες πείνας. Ανάμεσά τους κι η απεργία πείνας 70 μεταναστών που ξεκίνησε στις 14 Μάρτη, με αποτέλεσμα τη διασπορά των απεργών πείνας και σε άλλα τμήματα, όπως αυτό του Ασπροπύργου, και την εκεί αστυνομική «υποδοχή» τους με βρισιές, τραμπουκισμούς και απειλές.
Οι απεργίες πείνας μεταναστών στα αστυνομικά τμήματα των περιοχών μας ξεκίνησαν κάποιες βδομάδες πριν, μετά από ξυλοδαρμούς στο Α.Τ. Νίκαιας. Η απεργία πείνας των μεταναστών στο Α.Τ. Δραπετσώνας -η οποία προσωρινά έχει κλείσει τον κύκλο της- ξεκίνησε επίσης λόγω των καθημερινών σωματικών και ψυχικών κακοποιήσεων αλλά και λόγω της αναιτιολόγητης απόφασης του δικαστικού συμβουλίου για παράταση της κράτησης ενός αριθμού μεταναστών για άλλους 3 μήνες, οι οποίοι βρίσκονται ήδη 9 μήνες στο κρατητήριο. Ενδεικτική περίπτωση αντιμετώπισης των απεργών πείνας, αυτή του Ιμπραήμ Φαράζ, παλαιστίνιου πρόσφυγα, που στην 8η μέρα απεργίας πείνας (22/3) αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, λιποθύμησε και οδηγήθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, ενώ οι μπάτσοι του έδωσαν σαμπουάν λέγοντάς του πως είναι φάρμακο. Αυτή τη στιγμή τουλάχιστον 100 μετανάστες βρίσκονται στοιβαγμένοι στα κελιά του τμήματος, χωρητικότητας 30 ατόμων.
20 χρόνια τώρα οι μετανάστες αντιμετωπίζονταν ως λαθραίες ζωές, ως παράνομοι εργάτες προς ξεζούμισμα, ως άνθρωποι-σκιές στα σκοτάδια του κοινωνικού περιθωρίου, ως όμηροι των κρατικών υπηρεσιών για έκδοση προσωρινών αδειών παραμονής ή για την ανανέωση των χαρτιών τους. Το τελευταίο διάστημα η αντιμετώπιση έχει αλλάξει προς το χειρότερο. Οι μετανάστες έχουν στοχοποιηθεί από πρωθυπουργούς, σημαίνοντες υπουργούς, ΜΜΕ και φασίστες ως υπαίτιοι των κοινωνικών δεινών που προκαλεί η καπιταλιστική κρίση-επέλαση, ως αποδιοπομπαίος τράγος για την έκρηξη της ανεργίας ή για την κατάρρευση του συστήματος περίθαλψης, εκπαίδευσης κλπ. Και η αστυνομία έχει πιάσει εντατική δουλειά. Έτσι, οι μετανάστες υποβιβάζονται ακόμα περισσότερο και μετατρέπονται σε κοινωνικά απόβλητα, σε παράνομες ζωές που δεν έχουν νόημα ύπαρξης και συνεπώς μπορούν να συλληφθούν, να εγκλειστούν, να βασανιστούν, να ξυλοκοπηθούν, να δολοφονηθούν (από μπάτσους, φασίστες και οποιοδήποτε άλλο ρατσιστικό απόβρασμα) χωρίς αυτό να προκαλεί κοινωνικές αντιδράσεις. Το αντίθετο, από πολλούς θεωρείται ζητούμενο.
Πρόκειται για την ίδια συστημική διαδικασία που προκαλεί την εκτεταμένη κοινωνική φτωχοποίηση, που πολλαπλασιάζει ραγδαία τον αριθμό των άστεγων και όσων αναζητούν ένα πιάτο φαί στα συσσίτια των δήμων και της εκκλησίας, που έχει οδηγήσει σε πρωτόγνωρη διόγκωση της ανεργίας, που εκβιάζει όσους εργάζονται να δουλεύουν για 400 και 500 ευρώ, που επιβάλλει χαράτσια και αυξάνει τους φόρους, που υποβιβάζει και προλεταριοποιεί μέχρι και πρώην μικροαστικά κομμάτια, που στέλνει ξανά δεκάδες χιλιάδες ντόπιους μετανάστες (κυρίως νέους) σε Γερμανία, Αυστραλία, Καναδά, όπου αντιμετωπίζονται όπως οι εδώ μετανάστες.
Γι’ αυτό το ρατσιστικό δηλητήριο και οι φασιστικές αντιλήψεις στις γραμμές των «από κάτω» ωφελούν μόνο τους πολιτικά και οικονομικά ισχυρούς. Το κράτος, τους επιχειρηματικούς ομίλους, τα ευρωπαϊκά διευθυντήρια, το ΔΝΤ, που ισοπεδώνουν τις ζωές μας και επιθυμούν έναν εμφύλιο στις γραμμές των φτωχών για να αποτρέψουν την κοινή κοινωνική-ταξική αντεπίθεση εναντίον τους.
Δεν πρόκειται ούτε να συνηθίσουμε ούτε να αποδεχτούμε την ασχήμια αυτού του κόσμου σε πείσμα της καπιταλιστικής ερημοποίησης, της κρατικής βαρβαρότητας, του κοινωνικού εκφασισμού. Ενάντια στη λεηλασία, τη φτωχοποίηση, τη βαρβαρότητα, το ρατσισμό και την καταστολή αντιτάσσουμε την αντίσταση, την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη, τους κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης, των αποκλεισμών και της υποταγής.
Λευτεριά στους έγκλειστους μετανάστες, αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας και όλους όσοι αγωνίζονται για ζωή με αξιοπρέπεια. Να γκρεμίσουμε τον πολιτισμό των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των κοινωνικών διακρίσεων και ανισοτήτων, στην προοπτική μιας αυτοοργανωμένης κοινωνίας ελευθερίας, ισότητας, αλληλοβοήθειας, κοινοκτημοσύνης, χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Καμιά εξουσία φίλος μας
Κανένας καταπιεσμένος εχθρός μας
αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης & ρήξης
ΡΕΣΑΛΤΟ, Ερμού 9 Κερατσίνι (100μ από Πλ. Λαού
Βίντεο από τη στάση στη γωνία του τμήματος (Ψαρρών & Σωκράτους) υπάρχει στο blog τουΡεσάλτο από όπου αναδημοσιεύουμε και την παρούσα ανάρτηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου