Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Εκδηλώσεις στην κάτω λίμνη



ΝΕΑ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ;
ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ


Τον Μάρτιο του 2011, ο τότε Φορέας Διαχείρισης του πάρκου (από τοπικούς και υπερτοπικούς παράγοντες –τώρα πλέον αντικαταστάθηκε από έναν ενιαίο Φορέα για το πάρκο, τον Κηφισσό και τον Ελαιώνα), προκήρυξε διαγωνισμό για την εκμίσθωση μιας ακόμη επιχείρησης, μιας καφετέριας στην κάτω λίμνη. Ο διαγωνισμός παρεμποδίστηκε, με την παρέμβαση-συγκέντρωση στα γραφεία του Φορέα ανθρώπων που αγωνίζονται ενάντια στη λεηλασία του πάρκου, οι οποίοι μαζί με αλληλέγγυους-ες έφραξαν την είσοδο στους επίδοξους ενοικιαστές. Όμως, η ενοικίαση έπρεπε με κάθε τρόπο να προχωρήσει: ο Φορέας προκήρυξε νέο διαγωνισμό με ταχυδρομική αυτή τη φορά αποστολή των προσφορών των υποψηφίων. Έτσι, βρέθηκε ενοικιαστής για να «αξιοποιήσει», όπως διατείνονται, το στεγασμένο κτίσμα των 60 τ.μ. και τον περιβάλλοντα  εξωτερικό χώρο των 700 τ.μ. της κάτω λίμνης.
Το άνοιγμα μιας ακόμη επιχείρησης μέσα στο πάρκο, έρχεται να προστεθεί σε ένα πλήθος άλλων εμπορικών επιχειρήσεων: η τεράστια τσιμεντοκαφετέρια κεντρικά του πάρκου, οι μικρότερες καφετέριες περιφερειακά, το ερπετάριο, τα μαγαζάκια στην περιοχή του natura, το μαγαζί με τα άλογα, οι εγκαταστάσεις του υιού Κόκαλη (με την οικολογική βιτρίνα της μη κυβερνητικής του οργάνωσης «ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΓΗ») και οι ανησυχητικά πολλές Μ.Κ.Ο. που δραστηριοποιούνται στο πάρκο, είναι μέρος μόνο αυτού που θέλουν οι «υπεύθυνοι». Γιατί όταν μιλάνε για «αξιοποίηση» μιλάνε πάντα για εμπορικές επιχειρήσεις. Και τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι στο εξής θα δούμε να συρρικνώνεται εντατικά ο ανοιχτός δημόσιος χαρακτήρας του πάρκου. Σημαίνει πώς θα πρέπει να ξεχάσουμε ένα φυσικό περιβάλλον που έχει τη δική του ζωή –χλωρίδα, πανίδα- και ομορφιά, να το δούμε να μετατρέπεται σε ένα τεχνητό απονεκρωμένο τοπίο κερδοσκοπικών επεμβάσεων. Οι βόλτες, η ποδηλασία, το άραγμα στις όχθες της λίμνης, το ελεύθερο παιχνίδι, δηλαδή ανθρώπινες ανάγκες στις οποίες όλοι κι όλες χρειάζεται να έχουμε ελεύθερα πρόσβαση, δε χωράνε στις ιδιωτικοποιημένες ζώνες. Εδώ μιλάει μόνο το χρήμα, μέσα απ’ το τσιμέντο, τα τραπεζοκαθίσματα, την οχλοβοή, την κατανάλωση και την πληρωμένη διασκέδαση.

Ιδιαίτερα στην περίοδο που διανύουμε, με την «ανάπτυξη» να πλασάρεται ως η μόνη λύση για το ξεπέρασμα της φτώχειας μας, φιλέτα όπως το πάρκο δε θα μείνουν «αναξιοποίητα». Και δεν είναι απάντηση ότι δεν τρέχει τίποτα με ακόμη μία καφετέρια. Το γνωρίζουμε πλέον όλοι: όταν ανοίγει ένα μαγαζάκι ακολουθεί πάντα κι άλλο ένα, κι άλλο ένα… Εκτός της εμπορευματοποίησης, στόχος των κάθε λογής θεσμικών παραγόντων είναι ο απόλυτος έλεγχος των ζωτικών και ελεύθερων χώρων, όπου μπορεί κανείς να συνευρίσκεται και να αλληλεπιδρά με άλλους και όπου συχνά γεννιούνται συλλογικές αμφισβητήσεις. Μας θέλουν απομονωμένους, στην ιδιώτευση, στα σπίτια μας και αποξενωμένους πελάτες στα μαγαζιά τους.
Το πάρκο και κάθε δημόσιος χώρος, δε θα σωθεί μέσω της εμπορευματοποίησής του, δε χρειάζεται ιδιοκτήτες κι επιχειρήσεις, αντίθετα μέσα από αυτά οδηγείται στην εξαφάνιση.
Το πάρκο ανήκει στα δέντρα, τα πουλιά, τα ζώα του και σε όσους-ες επιθυμούν να το χαίρονται χωρίς χρηματικά αντίτιμα και αποκλεισμούς. Θα παραμείνει ζωντανό και θα διατηρήσει τον ανοιχτό κοινωνικό χαρακτήρα του, μόνο αν πάψουμε να αναθέτουμε σε έμπορους και διοικούντες την τύχη του, μόνο αν αναλάβουμε εμείς οι ίδιοι και οι ίδιες συλλογικές πρωτοβουλίες οικειοποίησης, φροντίδας και προάσπισής του. Να ζωντανέψουμε το χώρο της κάτω λίμνης, αλλά και κάθε χώρο του πάρκου όχι απλά με την επίσκεψή μας σ’ αυτό, αλλά με την εμπλοκή μας σε κάθε υπόθεση που το αφορά, να γίνουμε μέρος της ζωής του πάρκου. Να οργανώσουμε συλλογικά τις αντιστάσεις ενάντια στις πολιτικές που το απειλούν. Να λειτουργήσουμε από κοινού, αυτοοργανωμένα, αντιιεραρχικά και χωρίς εκπροσωπήσεις, για να εμποδίσουμε την επέκταση της εμπορευματοποίησής του. Εδώ και τώρα.
Η ΚΑΤΩ ΛΙΜΝΗ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΑΓΑΖΑΚΙ ΚΑΝΕΝΟΣ
ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΩΡΟΙ ΔΕΝ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΙ


Πρωτοβουλία ενάντια στην εμπορευματοποίηση της κάτω λίμνης στο πάρκο τρίτση

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Ανοιχτή συζήτηση Δευτέρα 18/6, 7:00 μ.μ στο χώρο της κάτω λίμνης

ΚΑΛΕΣΜΑ

Στο πάρκο τρίτση, μετά τις ήδη υπάρχουσες εμπορικές δραστηριότητες, ακόμη μια επιχείρηση ετοιμάζεται να στηθεί: ο φορέας διαχείρισης προχώρησε σε μίσθωση σε ιδιώτη για καινούργια καφετέρια στην κάτω λίμνη, με 60 τ.μ  στεγασμένο κτίσμα και 700 τ.μ περιβάλλοντα εξωτερικό χώρο! Μια από τις λιγοστές πια ελεύθερες περιοχές του πάρκου, με δική της φυσική ομορφιά, αναλλοίωτη από τσιμέντο – επιχειρηματικές επεμβάσεις έως σήμερα, επιχειρείται να ισοπεδωθεί στο όνομα της «αξιοποίησης», του κέρδους και της πληρωμένης διασκέδασης  «με θέα τη λίμνη». Το πάρκο, όπως και κάθε δημόσιος χώρος, θα παραμείνει ζωντανό και θα διατηρήσει το δημόσιο κοινωνικό χαρακτήρα του, μόνο αν δεν το αφήσουμε στα χέρια λαμόγιων, διοικούντων και εργολάβων. Μόνο αν αναλάβουμε εμείς οι ίδιοι και οι ίδιες συλλογικές πρωτοβουλίες οικειοποίησης, φροντίδας και προάσπισής του.

ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΟΥΜΕ  ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΑΡΠΑΚΤΙΚΩΝ ΣΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΗ ΝΙΚΑΙΑ


ΣΤΗ ΝΙΚΑΙΑ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΓΙΟΡΤΗ ΜΑΣ…


Κυριακή μεσημέρι, 3 Ιούνη και η πλατεία Αγίου Νικολάου στη Νίκαια ανακτά κάτι από το χαμένο έδαφος της κοινωνικής συλλογικής ζωής…
Η διοργάνωση της αντιφασιστικής συναυλίας στο κέντρο των γειτονιών μας, απαντά ταυτόχρονα στις αδιαχώριστες ανάγκες και επιθυμίες μας.

Ανάγκη και επιθυμία να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, στην κατεύθυνση του ελεύθερου κοινωνικού και ατομικού αυτοπροσδιορισμού, μακριά από τους περιφραγμένους κι αποστειρωμένους τόπους της καθημερινής βαρβαρότητας, τους ασφυκτικούς χρόνους της προγραμματισμένης κανονικότητας.
Ανάγκη και επιθυμία να ζήσουμε ελεύθερα, αλληλέγγυα και συντροφικά στις γειτονιές που μεγαλώσαμε,  πονέσαμε και αγαπήσαμε, μαζί με γείτονες παλιούς, μαζί με γείτονες νέους, που ήρθαν από κοντά ή μακριά, να προσφέρουμε και να ανταλλάξουμε σκέψεις, εμπειρίες, όνειρα, γνώσεις, συναισθήματα.
Ανάγκη και επιθυμία να απεγκλωβιστούμε από κάθε μορφή θεσμικής διαμεσολάβησης και τους φορείς της, όπως είναι τα κόμματα κι οι τοπικοί φορείς, οι δημοτικές παρατάξεις κι οι “κινήσεις πολιτών”, οι βουλευτές κι οι επιτήδειοι εργατοπατέρες, τα ΜΜΕ κι οι δημοσιογράφοι μαριονέτες.
Ανάγκη και επιθυμία να αποφασίζουμε ισότιμα, οριζόντια και συλλογικά συνδιαμορφώνοντας και αναλαμβάνοντας εμείς οι ίδιοι την ευθύνη για την εκτέλεση των αποφάσεών μας.
Ανάγκη και επιθυμία να υπερβούμε την ανάγκη του χρήματος και να αρνηθούμε την παρουσία του εμπορεύματος ως προϋπόθεση της κοινωνικής σχέσης και της οικειοποίησης του ελεύθερου χρόνου.
Ανάγκη και επιθυμία να ξεπεράσουμε το φόβο που διασπείρεται άλλοτε περίτεχνα – άλλοτε κυνικά μα πάντοτε  συστηματικά από την κυριαρχία. Το φόβο της φτώχειας, το φόβο της απόρριψης, το φόβο της καταστολής, το φόβο της απομόνωσης, το φόβο της εγκατάλειψης, το φόβο του θανάτου.
Ανάγκη και επιθυμία να ξεριζώσουμε κάθε μορφή κοινωνικού εκφασισμού. Η διαφορετικότητα στην εθνικότητα, τη φυλή ή το φύλλο, την ηλικία ή τα σωματικά χαρακτηριστικά και τις σεξουαλικές προτιμήσεις, αποτελεί εκδήλωση της επιθυμητής κοινωνικής ποικιλομορφίας και όχι πηγή κοινωνικών διακρίσεων.
Ανάγκη και επιθυμία να σταθούμε επιθετικά απέναντι σε κάθε μορφή οργανωμένης φασιστικής απειλής. Η παρακρατική συμμορία της Χρυσής Αυγής που στο όνομα των επιφαινόμενων δημοκρατικών ελευθεριών βαπτίστηκε νόμιμο πολιτικό κόμμα, δεν παύει να είναι ένας μηχανισμός αναπαραγωγής ρατσιστικών αντιλήψεων  και βίαιων επιθέσεων απέναντι σε οτιδήποτε παρεκκλίνει απ’ τα φασιστικά της ιδεώδη. 
Ανάγκη και επιθυμία να αντισταθούμε στη βαρβαρότητα με κάθε τρόπο και να προσπαθήσουμε για την ελευθερία συλλογικά και ατομικά, με όλες μας τις δυνάμεις.

Ανάγκες και επιθυμίες που απαντώνται αδιαχώριστα από το περιεχόμενό τους.

Οι πλατείες, οι γειτονιές κι οι δρόμοι ανήκουν σε εκείνους που τους ζουν, σ’ εκείνους που επενδύουν εκεί την καθημερινότητα τους. Οι πλατείες μπορούν να αποτελούν κομβικούς τόπους συμπύκνωσης αυτού που εμείς ονομάζουμε συλλογική ζωή, τόπους διεκδίκησης, σύγκρουσης, κατασκευής συλλογικού νοήματος.
Σ’ αυτές τις πλατείες της Νίκαιας μεγαλώσαμε, μάθαμε να ζούμε συλλογικά και να αγωνιζόμαστε για την ελευθερία. Οι πλατείες αυτές είναι που επιθυμούμε να ξανασυναντηθούμε δημιουργικά με τους άλλους.

Η διοργάνωση αυτής της συναυλίας εντάσσεται στην ευρύτερη προοπτική παρέμβασης σε τοπικό επίπεδο, ως στρατηγική διάχυσης του συλλογικά παραγόμενου λόγου μας, ως πεδίο επανανακάλυψης  του χαμένου τόπου, ως σημείο διεκδίκησης του κλεμμένου χρόνου και δημιουργίας σχέσεων αλληλεγγύης, στην προοπτική της αντεπίθεσης στο συστηματικό πόλεμο της κυριαρχίας απέναντι στους καταπιεσμένους.
Αυτοοργανωμένες συλλογικότητες και ακηδεμόνευτα συλλογικά εγχειρήματα της δυτικής Αθήνας και του Πειραιά, σύντροφοι και συντρόφισσες,  μουσικά σχήματα αυτοοργανωμένου χαρακτήρα, στάθηκαν αλληλέγγυα σε όλα τα επίπεδα της διοργανωτικής διαδικασίας αλλά και κατά τη διάρκεια της εξέλιξής της, συνδράμοντας τα μέγιστα σε κάθε επίπεδο.

Η σημασία του γεγονότος ωστόσο, αναδεικνύεται στην υποδοχή που του επιφύλαξε η τοπική κοινωνία.
Εκατοντάδες κάτοικοι κάθε ηλικίας, γείτονες και επισκέπτες, βρέθηκαν από νωρίς το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ στην πλατεία του Αγίου Νικολάου, δίνοντας τους δικούς τους τόνους στον έκδηλα αντιφασιστικό χαρακτήρα του γεγονότος. Πρόκειται για μια γιορτή, με μουσικές, χορούς, συναντήσεις, συζητήσεις, βαθύτατα πολιτικού χαρακτήρα, στα πλαίσια του αντιφασιστικού προτάγματος…

Την ίδια στιγμή που η τοπική κοινωνία εκδήλωνε με το δικό της τρόπο την άρνηση σε κάθε μορφής φασιστικές κραυγές, λίγους δρόμους παραπέρα στέκονταν, φοβισμένοι και κοινωνικά απομονωμένοι, οι εκφραστές και νοσταλγοί των πιο σκοτεινών αναμνήσεων της πόλης μας. Οι υμνητές του Χίτλερ, λάτρεις των ταγματασφαλιτών της κατοχής του ’44, υποστηρικτές των χιτών και δοσιλόγων, επιστράτευσαν για ώρες έξω από τα γραφεία τους ένα συρφετό μπράβων, αξιοποιώντας την δική τους δεξαμενή άντλησης πειθήνιων στρατιωτικοποιημένων ανθρωποειδών…
Δε μπορούμε σε καμία περίπτωση συμπληρωματικά, να θεωρήσουμε τυχαίο το γεγονός κινητοποίησης τόσο μεγάλου αριθμού δυνάμεων καταστολής, στην περιφέρεια του χώρου διεξαγωγής της συναυλίας αφενός, στα γραφεία των νεοναζί αφετέρου. Πέντε κλούβες των Υ.Α.Τ., περιπολικά οχήματα, ομάδες ΔΙΑΣ και πλήθος ασφαλιτών σε συντονισμό με την κουστωδία των χρυσαυγιτών, αναπαρήγαγαν εικόνες κατοχής στρατιωτικού καθεστώτος περιμετρικά της πλατείας, σε μια προσπάθεια κοινωνικού αποπροσανατολισμού, εκφοβισμού και απομόνωσης κάθε προσπάθειας αντίστασης και συλλογικοποίησης που καλλιεργείται στις τάξεις των καταπιεσμένων.

Εκτός από δεδομένο, αρχίζει να αποτελεί και εμφανές κοινωνικό τοπικό κεκτημένο, το γεγονός ότι ο τρόμος σπάει στους δρόμους που αναπνέουμε. Στις πλατείες που ανακαλύπτουμε ξανά. Εκεί που συναντιόμαστε με τους δικούς μας όρους, σχεδιάζοντας συλλογικά με τον καλύτερο τρόπο, τα χειρότερα για τον κόσμο αυτό, έναν κόσμο αδικίας κι εκμετάλλευσης. Κάθε μορφή οργανωμένου ή υποβόσκοντος φασισμού, κάθε τόπος οργάνωσης κι αναπαραγωγής της εξουσίας, θα μας βρίσκει επιθετικά απέναντί του!

Ο αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση, είναι αγώνας ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας κι επίθεση σε κάθε φασιστικό της παράγωγο…
Για έναν κόσμο που θα πορεύεται προς την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση…
___________________________________________________________________________________
ακολουθεί το κείμενο που μοιραζόταν κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης 


αναδημοσίευση από http://mplokonikaia.squat.gr/


Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

Παρασκευή 8/6 και Σάββατο 9/6, μικροφωνική και συζήτηση στο πάρκο ενάντια στο άνοιγμα νέας καφετέριας στην κάτω λίμνη


Οι νταβατζήδες του πάρκου τρίτση- ο φορέας διαχείρισής του με την εποπτεία του υπουργείου περιβάλλοντος- εκμίσθωσαν ένα ακόμη μεγάλο μέρος του πάρκου στην κάτω λίμνη με σκοπό την δημιουργία νέας καφετέριας.
Αυτή τη στιγμή, ο φερόμενος ως  «ιδιοκτήτης», ετοιμάζεται να ξεκινήσει τις κατασκευαστικές εργασίες για τη λειτουργία καφετέριας, με 60τμ. στεγασμένο κτίσμα και 700τμ. περιβάλλοντα εξωτερικό χώρο, όπως περιγράφει η εκμίσθωση.
Τι σημαίνει αυτό ;
Σημαίνει ότι σε ένα ήδη επιβαρυμένο από πλήθος εμπορικών επιχειρήσεων πάρκο, προστίθεται άλλη μία, σε μια περιοχή του, μάλιστα, από τις λίγες που απέμειναν ελεύθερες και αναλλοίωτες, η οποία θα καταστεί ιδιωτική και θα βιασθεί περιβαλλοντικά. Σημαίνει ότι θα συρρικνωθεί πιο εντατικά στο εξής, ο ανοιχτός δημόσιος χαρακτήρας του πάρκου. Σημαίνει να ξεχάσουμε ένα φυσικό περιβάλλον, που έχει τη δική του ζωή-χλωρίδα, πανίδα και ομορφιά- και να το δούμε να μετατρέπεται σε ένα τεχνητό απονεκρωμένο τοπίο κερδοσκοπικών επεμβάσεων. Οι βόλτες, η ποδηλασία, το άραγμα στις όχθες της λίμνης, το ελεύθερο παιχνίδι, δηλαδή ανθρώπινες ανάγκες που έχουμε κάθε δικαίωμα να αυτοκαθορίζουμε, δε χωράνε στις ιδιωτικοποιημένες ζώνες. Εδώ μιλάει μόνο το χρήμα μέσα από το τσιμέντο, τα τραπεζοκαθίσματα, την οχλοβοή, την κατανάλωση και την πληρωμένη «διασκέδαση με θέα τη λίμνη».
Το πάρκο και κάθε δημόσιος χώρος, δε θα σωθεί μέσω της εμπορευματοποίησής του, αντίθετα μέσα από αυτήν οδηγείται στην εξαφάνιση.
Δεν χρειάζεται ιδιοκτήτες κι επιχειρήσεις, βουλιάζει απ’ όλο αυτό το σινάφι. Ανήκει στα δέντρα, τα πουλιά, τα ζώα του και σε όσους-ες επιθυμούν να το χαίρονται χωρίς χρηματικά αντίτιμα και αποκλεισμούς. Θα παραμείνει ζωντανό και θα διατηρήσει τον ανοιχτό κοινωνικό χαρακτήρα του, μόνο αν δεν το αφήσουμε στα χέρια λαμόγιων, εμπόρων και διοικούντων. Μόνο αν αναλάβουμε εμείς οι ίδιοι και οι ίδιες συλλογικές πρωτοβουλίες οικειοποίησης, φροντίδας και προάσπισής του. Οι αυτοοργανωμένες προσπάθειες και οι αλληλέγγυες πρακτικές, ανοίγουν τεράστιες δυνατότητες για να επαναπροσδιορίσουμε την τύχη του  ως ελεύθερου χώρου και τη σχέση μας μαζί του. Να οργανώσουμε συλλογικά τις  αντιστάσεις ενάντια στις πολιτικές που το απειλούν. Να λειτουργήσουμε από κοινού,  αντιιεραρχικά και χωρίς εκπροσωπήσεις, για να εμποδίσουμε την επέκταση της εμπορευματοποίησής του. Αν όχι τώρα, αύριο θα ’ναι αργά.

Καλούμε όσους-ες ενδιαφέρονται για την προστασία της κάτω λίμνης και του πάρκου γενικότερα :

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8 ΙΟΥΝΗ  7.00μμ.   Μικροφωνική αντιπληροφόρησης στο σιντριβάνι, ενάντια στη νέα καφετέρια
 
ΣΑΒΒΑΤΟ      9 ΙΟΥΝΗ   6.00μμ.   Ανοιχτή συζήτηση-ενημέρωση στο χώρο της κάτω λίμνης.

           Η ΛΙΜΝΗ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΜΑΓΑΖΑΚΙ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ

          ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΩΡΟΙ ΔΕΝ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΙ