[Κείμενο του Θερσίτη για την αλληλεγγύη στον Κ. Σακκά σε παρέμβαση που πραγματοποιήθηκε στη φιέστα του δήμου Ιλίου το βράδυ του Σαββάτου 29 Ιούνη 2013]
Ναι, ζούμε σκοτεινές μέρες, αδιαμφισβήτητα. Ζούμε μέρες που τρέφονται από τη σάρκα μας, τη σάρκα των φτωχών, όλων των «από κάτω». Μέρες που χαμογελάνε με τη σύγχυση, το μούδιασμα, το φόβο και την απραξία όλων αυτών που βιώνουν αυτήν την ολομέτωπη επίθεση των «από πάνω» με τον σκληρότερο τρόπο. Και εδώ στις γειτονιές μας, αν μη τι άλλο, η ζοφερή πραγματικότητα των «αναγκών της εθνικής οικονομίας», της ανάπτυξης και των success stories των αφεντικών γράφεται με όρους πολεμικούς, με όρους γενικευμένης κοινωνικής δυστυχίας. Αρκεί μια βόλτα στις 8 στον ΟΑΕΔ της λεωφόρου Χασιάς…
Και να που ο φιλεύσπλαχνος δήμος οργανώνει ένα πανηγυράκι βορειοευρωπαϊκής έμπνευσης, που το ονομάζει «φωτεινή νύχτα» με ανοιχτά καταστήματα, φωταγωγημένη πόλη, 4 συναυλίες… μια πανάκριβη (αλλά τι να κάνουμε έχουμε δημοτικές εκλογές την ερχόμενη άνοιξη!)γιορτή που δε θέλει να «απαλύνει» τις σκοτεινές μας μέρες, θέλει να τις σαρκάσει με μια διάχυτη και απατηλή λάμψη: λάμψη στους εμπορικούς πεζόδρομους, φώτα στη σκηνή, σκοτάδι στην εξαθλίωση και τη ζοφερή καθημερινότητα της υπόλοιπης πόλης, σκοτάδι στις ζωές αυτών που δεν «χώρεσαν» στις «εθνικές στρατηγικές ανάπτυξης». Είναι ο ίδιος δήμος που επικαλείται την κοινωνική αλληλεγγύη και την ξεπετάει με τα ανθρωπιστικά και υποκριτικά «κοινωνικά παντοπωλεία» (για λίγους), στημένα με χρήματα από τα ευρωπαϊκά και τα εθνικά ταμεία αλλά και από εφοπλιστές- μεγαλοεπιχειρηματίες που θέλουν να ξεπλύνουν τα χέρια τους από το ξεζούμισμα των φτωχών. Είναι ο ίδιος δήμος που βγάζει πύρινες ανακοινώσεις για την «ελευθερία του λόγου» και «ενάντια στη φίμωση της ΕΡΤ» αλλά βάζει τους κακοπληρωμένους συμβασιούχους του να καθαρίζουν με μανία κάθε αφίσα με ανατρεπτικό κοινωνικό-πολιτικό μήνυμα από τους τοίχους του Ιλίου (με πρόσχημα την καθαρή πόλη)…
Οι μέρες που ζούμε όμως τρέφονται και από τη σύγχυση και την αλλοίωση του νοήματος των λέξεων και των πράξεων. Μαθαίνουμε λοιπόν πως αλληλεγγύη είναι οι καμπάνιες του Σκάι, των φιλάνθρωπων κυρίων από τα βόρεια προάστια, τα συσσίτια των χρυσαυγιτών, τα κοινωνικά παντοπωλεία των δήμων. Ασφάλεια είναι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τα ασφυκτικά γεμάτα κρατητήρια των τοπικών τμημάτων. Κίνδυνος για τη κοινωνική ζωή αποτελεί κάθε κίνηση ανατροπής, κάθε πράξη αντίστασης, κάθε χειρονομία ρήξης. Οι απεργοί, οι κάτοικοι της Χαλκιδικής που αντιμάχονται την επένδυση των πολυεθνικών του χρυσού στον τόπο τους, οι διαδηλωτές που «κλείνουν τους δρόμους», οι «ταραχές» που διώχνουν τις επενδύσεις, οι εξαγριωμένοι που σπάνε τις τράπεζες… Ο ολοκληρωτισμός πολλαπλασιάζει την επικίνδυνη δυναμική του όταν πλέον γίνεται τετριμμένος, όταν αρχίζει το καθημερινό μας λεξιλόγιο να γεμίζει από λέξεις που δεν προκαλούν ταραχή αλλά ηχούν κοινότοπες: από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, τις «καθαρές πόλεις» των δημάρχων, τις «εστίες ανομίας» που αποτελούν οι καταλήψεις, την «ανάγκη για μεγαλύτερη αστυνόμευση», την αποδοχή των «έκτακτων μέτρων για τη διάσωση της εθνικής οικονομίας» ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως πάρα πολλοί από εμάς δεν έχουν πια ούτε τη στοιχειώδη πρόσβαση σε βασικές ανάγκες (διατροφή, θεραπεία-νοσηλεία, στέγαση)…
Μέσα λοιπόν σε αυτές τις μέρες, βρίσκεται σε εξέλιξη ο αγώνας του αναρχικού Κώστα Σακκά. Ο Κώστας Σακκάς βρίσκεται 2,5 χρόνια προφυλακισμένος. Συνελήφθη στις 4/12/2010 μαζί με τον Αλέξανδρο Μητρούσια έξω από χώρο στον οποίο υπήρχε οπλισμός. Από την πρώτη στιγμή αποδέχεται τη σχέση του με τα όπλα, δηλώνοντας ότι είναι αναρχικός. Προφυλακίζεται με την κατηγορία της συμμετοχής σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση που μετατρέπεται σύντομα σε συμμετοχή στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Ο ίδιος όπως και η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς αρνούνται κατηγορηματικά το συσχετισμό τους. Όταν κλείνει το μέγιστο όριο των 18 μηνών κράτησης χωρίς δίκη, τον προφυλακίζουν ξανά για άλλους 12 μήνες, για 160 εμπρηστικές και εκρηκτικές ενέργειες της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Λίγο πριν την ολοκλήρωση και της δεύτερης προφυλάκισης, τού ανακοινώνεται η παράταση της κράτησής του για άλλους 6 μήνες, κατά παράβαση ακόμα και της αστικής νομιμότητας και του ποινικού της δικαίου (αφού δεν επιτρέπεται η προφυλάκιση κάποιου χωρίς δίκη πάνω από 18 μήνες). Από τις 4/6/2013, ημερομηνία ολοκλήρωσης της δεύτερης προφυλάκισής του, ο Κώστας Σακκάς ξεκινάει απεργία πείνας απαιτώντας την άμεση απελευθέρωσή του.
Από τις 17 Ιουνίου ο Κ. Σακκάς βρίσκεται στο Νοσοκομείο Νίκαιας, διανύοντας την 26η μέρα απεργίας πείνας. Έχει χάσει ένα σημαντικό ποσοστό του σωματικού του βάρους και η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται με γεωμετρική πρόοδο μέρα με τη μέρα, επιβαρύνοντας τον ήδη καταπονημένο οργανισμό του από προηγούμενη πολυήμερη απεργία πείνας.
Ο αγώνας του Κώστα Σακκά είναι αγώνας όλων μας. Είναι αγώνας ενάντια στην ασφυξία, ενάντια στην κατοχή των ζωών μας, ενάντια στον ολοκληρωτισμό. Είναι μια σπίθα που φωτίζει ελευθερία και θέλει να βάλει φωτιά στις σκοτεινές μας μέρες…
Καμία έκπτωση για τις ζωές μας, καμιά συσκότιση στις συνειδήσεις μας, καμιά υπαναχώρηση στις αντιστάσεις μας.
Αυτοοργάνωση – Ισότητα - Ελευθερία
Λευτεριά στον αναρχικό και απεργό πείνας Κ. Σακκά
Ζούμε σκοτεινές μέρες και οι «φωτεινές νύχτες» μάς σαρκάζουν
Ναι, ζούμε σκοτεινές μέρες, αδιαμφισβήτητα. Ζούμε μέρες που τρέφονται από τη σάρκα μας, τη σάρκα των φτωχών, όλων των «από κάτω». Μέρες που χαμογελάνε με τη σύγχυση, το μούδιασμα, το φόβο και την απραξία όλων αυτών που βιώνουν αυτήν την ολομέτωπη επίθεση των «από πάνω» με τον σκληρότερο τρόπο. Και εδώ στις γειτονιές μας, αν μη τι άλλο, η ζοφερή πραγματικότητα των «αναγκών της εθνικής οικονομίας», της ανάπτυξης και των success stories των αφεντικών γράφεται με όρους πολεμικούς, με όρους γενικευμένης κοινωνικής δυστυχίας. Αρκεί μια βόλτα στις 8 στον ΟΑΕΔ της λεωφόρου Χασιάς…
Και να που ο φιλεύσπλαχνος δήμος οργανώνει ένα πανηγυράκι βορειοευρωπαϊκής έμπνευσης, που το ονομάζει «φωτεινή νύχτα» με ανοιχτά καταστήματα, φωταγωγημένη πόλη, 4 συναυλίες… μια πανάκριβη (αλλά τι να κάνουμε έχουμε δημοτικές εκλογές την ερχόμενη άνοιξη!)γιορτή που δε θέλει να «απαλύνει» τις σκοτεινές μας μέρες, θέλει να τις σαρκάσει με μια διάχυτη και απατηλή λάμψη: λάμψη στους εμπορικούς πεζόδρομους, φώτα στη σκηνή, σκοτάδι στην εξαθλίωση και τη ζοφερή καθημερινότητα της υπόλοιπης πόλης, σκοτάδι στις ζωές αυτών που δεν «χώρεσαν» στις «εθνικές στρατηγικές ανάπτυξης». Είναι ο ίδιος δήμος που επικαλείται την κοινωνική αλληλεγγύη και την ξεπετάει με τα ανθρωπιστικά και υποκριτικά «κοινωνικά παντοπωλεία» (για λίγους), στημένα με χρήματα από τα ευρωπαϊκά και τα εθνικά ταμεία αλλά και από εφοπλιστές- μεγαλοεπιχειρηματίες που θέλουν να ξεπλύνουν τα χέρια τους από το ξεζούμισμα των φτωχών. Είναι ο ίδιος δήμος που βγάζει πύρινες ανακοινώσεις για την «ελευθερία του λόγου» και «ενάντια στη φίμωση της ΕΡΤ» αλλά βάζει τους κακοπληρωμένους συμβασιούχους του να καθαρίζουν με μανία κάθε αφίσα με ανατρεπτικό κοινωνικό-πολιτικό μήνυμα από τους τοίχους του Ιλίου (με πρόσχημα την καθαρή πόλη)…
Οι μέρες που ζούμε όμως τρέφονται και από τη σύγχυση και την αλλοίωση του νοήματος των λέξεων και των πράξεων. Μαθαίνουμε λοιπόν πως αλληλεγγύη είναι οι καμπάνιες του Σκάι, των φιλάνθρωπων κυρίων από τα βόρεια προάστια, τα συσσίτια των χρυσαυγιτών, τα κοινωνικά παντοπωλεία των δήμων. Ασφάλεια είναι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τα ασφυκτικά γεμάτα κρατητήρια των τοπικών τμημάτων. Κίνδυνος για τη κοινωνική ζωή αποτελεί κάθε κίνηση ανατροπής, κάθε πράξη αντίστασης, κάθε χειρονομία ρήξης. Οι απεργοί, οι κάτοικοι της Χαλκιδικής που αντιμάχονται την επένδυση των πολυεθνικών του χρυσού στον τόπο τους, οι διαδηλωτές που «κλείνουν τους δρόμους», οι «ταραχές» που διώχνουν τις επενδύσεις, οι εξαγριωμένοι που σπάνε τις τράπεζες… Ο ολοκληρωτισμός πολλαπλασιάζει την επικίνδυνη δυναμική του όταν πλέον γίνεται τετριμμένος, όταν αρχίζει το καθημερινό μας λεξιλόγιο να γεμίζει από λέξεις που δεν προκαλούν ταραχή αλλά ηχούν κοινότοπες: από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, τις «καθαρές πόλεις» των δημάρχων, τις «εστίες ανομίας» που αποτελούν οι καταλήψεις, την «ανάγκη για μεγαλύτερη αστυνόμευση», την αποδοχή των «έκτακτων μέτρων για τη διάσωση της εθνικής οικονομίας» ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως πάρα πολλοί από εμάς δεν έχουν πια ούτε τη στοιχειώδη πρόσβαση σε βασικές ανάγκες (διατροφή, θεραπεία-νοσηλεία, στέγαση)…
Μέσα λοιπόν σε αυτές τις μέρες, βρίσκεται σε εξέλιξη ο αγώνας του αναρχικού Κώστα Σακκά. Ο Κώστας Σακκάς βρίσκεται 2,5 χρόνια προφυλακισμένος. Συνελήφθη στις 4/12/2010 μαζί με τον Αλέξανδρο Μητρούσια έξω από χώρο στον οποίο υπήρχε οπλισμός. Από την πρώτη στιγμή αποδέχεται τη σχέση του με τα όπλα, δηλώνοντας ότι είναι αναρχικός. Προφυλακίζεται με την κατηγορία της συμμετοχής σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση που μετατρέπεται σύντομα σε συμμετοχή στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Ο ίδιος όπως και η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς αρνούνται κατηγορηματικά το συσχετισμό τους. Όταν κλείνει το μέγιστο όριο των 18 μηνών κράτησης χωρίς δίκη, τον προφυλακίζουν ξανά για άλλους 12 μήνες, για 160 εμπρηστικές και εκρηκτικές ενέργειες της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Λίγο πριν την ολοκλήρωση και της δεύτερης προφυλάκισης, τού ανακοινώνεται η παράταση της κράτησής του για άλλους 6 μήνες, κατά παράβαση ακόμα και της αστικής νομιμότητας και του ποινικού της δικαίου (αφού δεν επιτρέπεται η προφυλάκιση κάποιου χωρίς δίκη πάνω από 18 μήνες). Από τις 4/6/2013, ημερομηνία ολοκλήρωσης της δεύτερης προφυλάκισής του, ο Κώστας Σακκάς ξεκινάει απεργία πείνας απαιτώντας την άμεση απελευθέρωσή του.
Από τις 17 Ιουνίου ο Κ. Σακκάς βρίσκεται στο Νοσοκομείο Νίκαιας, διανύοντας την 26η μέρα απεργίας πείνας. Έχει χάσει ένα σημαντικό ποσοστό του σωματικού του βάρους και η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται με γεωμετρική πρόοδο μέρα με τη μέρα, επιβαρύνοντας τον ήδη καταπονημένο οργανισμό του από προηγούμενη πολυήμερη απεργία πείνας.
Ο αγώνας του Κώστα Σακκά είναι αγώνας όλων μας. Είναι αγώνας ενάντια στην ασφυξία, ενάντια στην κατοχή των ζωών μας, ενάντια στον ολοκληρωτισμό. Είναι μια σπίθα που φωτίζει ελευθερία και θέλει να βάλει φωτιά στις σκοτεινές μας μέρες…
Καμία έκπτωση για τις ζωές μας, καμιά συσκότιση στις συνειδήσεις μας, καμιά υπαναχώρηση στις αντιστάσεις μας.
Αυτοοργάνωση – Ισότητα - Ελευθερία
Λευτεριά στον αναρχικό και απεργό πείνας Κ. Σακκά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου