Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Αλληλεγγύη στη Villa Amalias

Την Παρασκευή το απόγευμα, 28/12 πραγματοποιήθηκε στους Αγίους Αναργύρους ως μια ακόμη κίνηση αλληλεγγύης στη Villa Amalias μοίρασμα εκατοντάδων κειμένων αντιπληροφόρησης σχετικά με την εισβολή της αστυνομίας στην κατάληψη της οδού Χέυδεν και Αχαρνών. Ο κόσμος, παρά το αποχαυνωτικό κλίμα των εορτών -που μάλλον φέτος λόγω φτώχειας είναι αποδυναμωμένο- έπαιρνε τα κείμενα με μεγάλο ενδιαφέρον.
 Ένα ακόμη μήνυμα από τις γειτονιές μας ότι η υπόθεση της Villa Amalias είναι υπόθεση όλων μας κι ότι στεκόμαστε ακλόνητα αλληλέγγυοι-ες.


"Ο κόσμος της αντίστασης και του αγώνα, ο κόσμος των δεκάδων καταλήψεων και των άλλων αυτοδιαχειριζόμενων χώρων, ο κόσμος των αυτό-οργανωμένων υποδομών αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης, οι χιλιάδες του κόσμου του οποίου η Villa Amalias αποτελεί κομμάτι της ζωής του  και σάρκα από τη σάρκα του είναι εικόνα από το μέλλον, έρχεται από πολύ μακριά και θα πάει πολύ μακρύτερα απ’ όσο θέλουν να πιστεύουν. Κυνηγάνε χίμαιρες θα εισπράξουν εφιάλτες. "
Ανακοίνωση Villa Amalias 24.12.2012

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Εργαστήρι αυτομόρφωσης στον Αγρό

Πέμπτη 27/12, στις 6μ.μ.

Ως συνέχεια των εργαστηρίων παρασκευής κρέμας από φυσικά προϊόντα, συνεχίζουμε με την παρασκευή κρέμας προσώπου με μελισσοκέρι.

Εκδηλώσεις αλληλεγγύης στην κατάληψη Villa Amalias

[το blog της Villa Amalias]

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

Κείμενο της κατάληψης Villa Amalias

ΤΟ ΕΙΠΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΞΑΝΑΛΕΜΕ: ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ
Όσο με παγώνει η σιωπή του θωρακισμένου σφαγείου,
τόσο τους τρομάζει η οργή του παγιδευμένου θηρίου…

… Αυτοί είμαστε. Εμείς και οι χιλιάδες διαδηλωτές, αγωνιστές, καταληψίες, απεργοί, μαχητές των δρόμων. Είμαστε οι άστεγοι και οι ανέστιοι, οι πανκς και οι αλήτες, οι χορτοφάγοι και οι φεμινίστριες, οι ξενύχτηδες και οι εργάτες, οι πένητες και οι αδικημένοι, τα θύματα του ρατσισμού και οι εκδικητές του άδικου…
Από το πρωί της 20ης Δεκέμβρη 2012, από το πρωί που η Κατάληψη Villa Amalias  βρέθηκε στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και της μηντιακής παραπληροφόρησης ο χρόνος που έχει μεσολαβήσει είναι λίγος, αλλά πυκνός. Είναι χρόνος κατά τη διάρκεια του οποίου οι μηχανισμοί έννομης άσκησης βίας έχουν καταφέρει με τα στρατεύματα τους και τις δικαστικές μηχανορραφίες τους, να κρατήσουν όμηρους 8 συντρόφους και συντρόφισσες μας, να μας αποσπάσουν τον χώρο μας, το Μεγάλο Σπίτι του Κινήματος, να μας κρατήσουν μακριά από τα 2 κτίρια μέσα στα οποία ζούμε ισότιμα, εκφραζόμαστε και δημιουργούμε αντί-εμπορευματικά, στήνουμε υλικοτεχνικές κινηματικές υποδομές και συνδιαμορφώνουμε αυτό-οργανωμένα την Αντίσταση και τον Αγώνα ενάντια στην Εξουσία και τον «πολιτισμό» της. Κατάφεραν να μας λαβώσουν αλλά όχι να μας καθηλώσουν. Μέσα σ’ αυτά τα λίγα μερόνυχτα οι έννοιες της Συντροφικότητας και της Αλληλεγγύης πήραν μπροστά στα μάτια μας σάρκα και οστά και εκφράστηκαν πλατιά, αυθόρμητα, συλλογικά σε κάθε γωνιά αυτής της χώρας, αλλά και έξω απ’ αυτήν. Αυτή η χειροπιαστή πραγματικότητα είναι που μας δίνει τη δύναμη για ν’ αντικρίζουμε την αναγκαιότητα της επανάκτησης ως υλική δυνατότητα της συλλογικής αποφασιστικότητας μας.
Ο πρωθυπουργός με ιδεασμούς εθνικόφρονα αυτοκράτορα Σαμαράς έδωσε μια κομβική εντολή καταστολής, ο ομοϊδεάτης σερίφης του Δένδιας μας βάφτισε «εστία ανομίας» και έστειλε τους έμμισθους πραίτορες του ν’ «αποκαταστήσουν τη νομιμότητα» ενώ οι «κεντροαριστεροί» συγκυβερνήτες τους μαζί με τον «δημοκράτη» δήμαρχο Καμίνη καμώνονται τους πόντιους πιλάτους. Οι αναβαθμισμένοι κοινοβουλευτικά νεοναζί και όλο το φασιστικό σκυλολόι χαίρεται σιωπηλά, βλέποντας τους ένστολους ψηφοφόρους τους να τους ανοίγουν δρόμο και να καταφέρνουν προσωρινά αυτό που δεν κατάφεραν τόσα χρόνια όλες οι προηγούμενες κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις εναντίον μας. Megaλοι παπαγάλοι μας βαφτίζουν «βία Αμαλίας», κίτρινες φασιστοφυλλάδες (όπως η Espresso) μας βαφτίζουν «βίλα των μολότωφ» και οι Εισαγγελάτοι ονειρεύονται το «τέλος εποχής» μας. Όμως το ξέρουμε και εμείς το ξέρουν και αυτοί. Η αλήθεια στέκεται ωμή μπροστά στα μάτια όλων αυτών που θέλουν να δουν: μιλούν για ανομία αυτοί που ξεφτιλίζουν τους ίδιους τους νόμους τους, αυτοί που στους πλέον χουντικούς καιρούς της «καλύτερης δημοκρατίας που είχαμε ποτέ» κυβερνούν με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, αυτοί που για να επιβάλουν την ταξική αφαίμαξη και το κοινωνικό σφαγείο, την υποτίμηση της εργασίας και την μαζικοποίηση της ανεργίας, το μπιρ-παρά ξεπούλημα της εναπομείνασας δημόσιας περιουσίας στο ιδιωτικό κεφάλαιο καθιστούν σε κουρελόχαρτα το ίδιο το σύνταγμα τους και τις αποφάσεις της «δικαιοσύνης» τους. Μιλούν για κουκουλοφόρους οι απόγονοι των κατοχικών κουκουλοφόρων, των δοσίλογων και των μαυραγοριτών. Μιλούν για στρατηγεία της βίας αυτοί που ματώνουν και βομβαρδίζουν με χημικά κάθε απεργία και κάθε διαδήλωση, αυτοί που καταστέλλουν και στοχοποιούν κάθε εργατική κινητοποίηση, κάθε  κατάληψη και αυτό-οργανωμένο χώρο, αυτοί που διώκουν και ποινικοποιούν κάθε εστία αντίστασης και κάθε φωνή ανυπακοής, αυτοί που φυλακίζουν φτωχοδιάβολους και αγωνιστές, αυτοί που στοιβάζουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μετανάστες και πρόσφυγες, αυτοί που περιφρουρούν και κανακεύουν τους θρασύδειλους φασίστες μαχαιροβγάλτες, αυτοί που επιβάλλουν με τη βία και το ψεύδος, με τον φόβο και το τρόμο τον κοινωνικό εκφασισμό, την φτωχοποίηση και το ρήμαγμα των ζωής μας. Μιλούν για δημοκρατία αυτοί που εγκαθιδρύουν μ’ ένα καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.             
Το ξέρουμε και εμείς το ξέρουν και αυτοί Όπως και να βαφτίζουν τα άδεια μπουκάλια μπύρας, το πετρέλαιο της σόμπας και τα στοιχειώδη μέσα αυτοάμυνας και αυτοπροστασίας ενός ανοιχτού κοινωνικού-πολιτικού-πολιτιστικού χώρου που εδώ και δεκαετίες έχει γίνει στόχος πολλών φασιστικών-παρακρατικών δολοφονικών εμπρησμών, επιθέσεων, μαχαιρωμάτων που έχουν αφήσει πίσω τους τραυματισμούς και υλικές ζημιές. Άλλωστε όπως και στις τρείς προηγούμενες αστυνομικές εισβολές που πραγματοποιήθηκαν στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων, έτσι και σ’ αυτήν της 20ης Δεκέμβρη τα «ευρήματα» δεν μπόρεσαν να στηρίξουν ούτε στο ελάχιστο τις προσδοκίες των αστυνομικών επιτελείων περί «οπλοστασίου», «εργαστηρίου παραγωγής μολότοφ» και «κέντρου ναρκομανών». Ότι και αν προπαγανδίζουν, όσο και να γυροφέρνουν την πραγματικότητα, το κρέας ψάρι δεν γίνεται.
Η Κατάληψη Villa Amalias βρέθηκε στο επιχειρησιακό στόχαστρο της καταστολής γι’ αυτό που είναι και για αυτό που κάνει εδώ και 23 χρόνια:  θέλουν να μας σβήσουν από τον χάρτη του κέντρου της αθηναϊκής μητρόπολης γιατί εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες αντί να είμαστε δανειολήπτες και ιδιοκτήτες είμαστε καταληψίες, αντί να βολευόμαστε με την ιδιώτευση και την εξατομίκευση, επιλέγουμε το δρόμο της συλλογικής αντίστασης και του αδιαμεσολάβητου αγώνα,  αντί να συμβιβαζόμαστε με την ανάθεση, την ιεραρχία και τον ετεροκαθορισμό, δρούμε με βάση την αυτενέργεια, την ισότητα, τον αυτό-καθορισμό και αποπειρόμαστε την αυτό-οργανωμένη κάλυψη των αναγκών και των επιθυμιών μας, αντί να ακολουθούμε το αστραφτερό τίποτα του (ξεφτι(λι)σμένου πλέον…) life style και του κέρδους, πραγματώνουμε και προτάσσουμε τον δικό μας αδέσποτο πολιτισμό της αντί-εμπορευματικής έκφρασης και δημιουργίας, αντί να παραμυθιαζόμαστε με την «ανάπλαση» και την «ανάπτυξη» του αθηναϊκού κέντρου, δηλαδή με την επέλαση του κατασκευαστικού κεφαλαίου πάνω στο σώμα αυτής της μητρόπολης, επιλέγουμε να επισκευάζουμε και να διατηρούμε στη ζωή με τα ίδια μας τα χέρια ένα χώρο που τον πονάμε πολύ περισσότερο απ’ όλους τους υπουργούς, απ’ όλους τους εισαγγελείς, απ’ όλους τους δημάρχους. Θέλουν να μας εξαφανίσουν από την πολυεθνική φτωχογειτονιά μας γιατί αντί να μοιρολατρούμε για τη χαμοζωή που μας προσφέρουν, διεκδικούμε στην καθημερινότητα μας τη Ζωή που μας κλέβουν, αντί να φτύνουμε ρατσιστικό δηλητήριο, στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τους απόκληρους και τους κυνηγημένους αυτού του κόσμου, αντί να κανιβαλίζουμε τους ακόμα πιο κάτω και να συντασσόμαστε με τους φασίστες, χτίζουμε στις γειτονιές μας γέφυρες επαφής και συμβίωσης ντόπιων και μεταναστών, ανοίγουμε χαρακώματα ενάντια στα φασιστικά πογκρόμ, ορθώνουμε αναχώματα ενάντια στην επέκταση του ρατσιστικού απαρτχάιντ.
Είναι αλήθεια ότι ζούμε το τέλος μιας εποχής, αλλά όχι της δικής μας εποχής. Ο κόσμος της αντίστασης και του αγώνα, ο κόσμος των δεκάδων καταλήψεων και των άλλων αυτοδιαχειριζόμενων χώρων, ο κόσμος των αυτό-οργανωμένων υποδομών αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης, οι χιλιάδες του κόσμου του οποίου η Villa Amalias αποτελεί κομμάτι της ζωής του  και σάρκα από τη σάρκα του είναι εικόνα από το μέλλον, έρχεται από πολύ μακριά και θα πάει πολύ μακρύτερα απ’ όσο θέλουν να πιστεύουν. Κυνηγάνε χίμαιρες θα εισπράξουν εφιάλτες.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΘΑ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ VILLA AMALIAS
Κατάληψη Villa Amalias
                                                                                                                                         24.12.2012
http://villa-amalias.blogspot.gr/

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ VILLA AMALIAS ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΔΑ

      
Η Κατάληψη Villa Amalias εδώ και 23 χρόνια αποτελεί έναν ανοιχτό πολιτικό πολιτιστικό και κοινωνικό χώρο, καθώς και στεγαστική κολεκτίβα. Όλα αυτά τα χρόνια σε αυτή δραστηριοποιούνται πολλές ομάδες όπως: θεατρική ομάδα, συναυλιακή ομάδα, studio, ομάδα βιτρώ, παιδικό στέκι, ομάδα χορού, γυμναστικής, ξένων γλωσσών, Η/Υ, τυπογραφική κολλεκτίβα, ομάδα προβολών,δανειστική βιβλιοθήκη, ανταλακτήριο δισκων και cd και επίσης έχουν φιλοξενηθεί πολιτικές και πολίτιστικές εκδηλώσεις άλλων ομάδων. Επιπλέον, η Κατάληψη Villa Amalias, πέραν των εσωτερικών δραστηριοτήτων έχει συμβάλει στην επίλυση προβλημάτων της γειτονιάς, συμμετεχοντας τόσο στη συνέλευση κατοίκων πλατείας Βικτωρίας, όσο και πραγματοποιωντας ανοιχτές και εξωστρεφείς δράσεις στην περιοχή, όπως μικροφωνικές παρεμβάσεις,χαριστικά παζάρια, συλλογικές κουζίνες και παιδικές εκδηλώσεις στην πλατεία.

Όλα αυτα τα 23 χρόνια, η Καταληψη Villa Amalias, μέσα από την πολύμορφη σύνθεση των υποκειμένων και των ομάδων που την απαρτίζουν έχει διαμορφώσει πολιτικά χαρακτηριστικά εξίσου πολύπλευρα, που πηγάζουν απο το ευρύτερο κίνημα των καταλήψεων, απο τον Αναρχικό και Αντιεξουσιαστικό χώρο και απο το κίνημα του ταξικού και εργατικού ανταγωνισμού. Χαρακτηριστικα τα οποία εχουν αποκτήσει υλική υποσταση μέσα απο τη συνδιοργάνωση και συμμετοχή σε πορείες, παρέμβασεις και κινητοποιησεις, που αφορούν σε εργατικούς, αντιφασιστικους-αντιρατσιστικούς αγωνες, αλληλεγγύη σε διοκώμενες καταλήψεις, στους μεταναστες΄και  σε διοκωμενους συντρόφους, σε φοιτητικούς και μαθητικους αγώνες καθως και για την επανοικιοποιηση ανοιχτών δημοσιων χώρων.

Το κτίριο της Κατάληψης ήταν εγκαταλελλειμενο απο το 1973 και σε άθλια κατάσταση. Απο το ’90 που καταλήφθηκε, ζει και συντηρειται απο την οικονομική συνεισφορά και την προσωπική εργασία τόσο των ίδιων των καταληψιών όσο και όλων των αλληλέγγυων συντρόφων.
Ο φερόμενος ως ιδιοκτήτης του κτιρίου, δήμος αθηναίων, ο οποίος είναι κάτοχος τεράστιας ακίνητης περιουσίας, καθώς και ο οργανισμός σχολικών κτηρίων ειναι γνωστοί για υποθέσεις απαλλοτριώσεων ιδιωτικής περιουσίας και παράνομων αποχαρακτηρισμών, με αποκορύφωμα την περίπτωση του μεγαθηριου κτιρίου Χαραγκιώνη στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Ιουλιανοώ, που εν μια νυκτί, απο οικόπεδο με σκοπο την ανέγερση σχολικού κτηρίου μετατράπηκε σε εμπορικό κέντρο.

Σε αντιθεση με αυτούς, που βλέπουν κτήρια και χώρους ως ενα ακόμη τρόπο κερδοσκοπίας, η Κατάληψη Villa Amalias και η δράση της είναι ένα έμπρακτο παράδειγμα του προτάγματός της για τη δημιουργία ελεύθερων κοινωνικών χώρων, αντιθετικών προς κάθε ειδους οικονομική εκμεταλευση, βασιζομενοι σε αντιεραρχικές, αυτοοργανωμένες, αλληλέγγυες και οριζόντιες δομές, σεβόμενοι τον άνθρωπο και στηρίζοντας πάντα τους απο κατω της ταξικής πυραμίδας, των οποίων κομματι αποτελούμε και εμείς.

Για αυτό και η συντηρηση του κτηρίου, όπως προαναφερθηκε, γίνεται από τους καταληψίες και τους αλληλέγγυους, ιδίως τα τελευταία 4 χρονια έπειτα από τις δύο δολοφονικές εμπρηστικές επιθέσεις που δέχτηκε η Κατάληψη από παρακρατικούς έμισθους ή μη. Οι συγκεκριμενες επιθέσεις προκάλεσαν μεγαλες υλικές φθορες που δεν αποτέλεσαν όμως εμπόδιο στο να συνεχίσει η Villa τη δράση της ως εγχείρημα, αλλά αντιθέτως ενδυνάμωσαν το ηθικό των ανθρώπων που την απαρτίζουν και με τη βοήθεια όλων των συντρόφων ανακαινίστηκε η προσοψη του κτηρίου από την οδό Χέυδεν και ξεκίνησε η αποκατάσταση και η περαιτέρω βελτιωση εσωτερικά του κτηρίου με τη συμβουλευτική βοήθεια αρχιτεκτόνων και πολιτικών μηχανικών.

Οι συνεχόμενες επιθέσεις δεν ειναι οι μόνες που εχει δεχτεί το εγχείρημα, ολα αυτά τα χρόνια. Η Villa και λόγω της τοπογραφικής της θεσης αλλα και λόγω των αξιακών και πολιτικών της χαρακτηριστικών, έχει βρεθεί πολλες φορές στο στόχαστρο επιθέσεων απο το κράτος και το παρακράτος. Σε όλες τις επιθέσεις απαντούσαμε πάντα με το λογο μας, δημοσιοποιώντας τα γεγονοτα και προπαγανδιζοντας τις θέσεις και τις αρχές μας μέσα από ανοιχτές κοινωνικές παρεμβασεις.

Στις 20/12/12 και ώρα 7.00 πμ, εισέβαλαν στην Κατάληψη άντρες της κρατικής ασφάλειας με το πρόσχημα της διενέργειας έρευνας “περι ναρκωτικών” και “εκρηκτικών υλών” κατόπιν μιας δήθεν ανώνυμης καταγγελιας και συνέλλαβαν 8 άτομα που βρίσκονταν εντός της Κατάληψης, εκ των οποίων οι τρεις ηταν φιλοξενούμενοι.Απο την Κατάληψη κατασχέθκαν αντικείμενα τα οποια η κρατική ασφάλεια χρησιμοποίησε ως πειστήρια για την κατασκευή κατηγοριών πλημμεληματικού και κακουργηματικού χαρακτηρα, κατηγορίες τις οποιες δεν αποδεχόμαστε. Πόσο μάλλον όταν η κακουργηματική μας πράξη στηριζεται σε κενές φυαλες μπύρας και σε ελάχιστη ποσότητα πετρελαίου που βρέθηκε διπλα σε σομπα.

Για εμάς, αποτελει σαφή πολιτική επιλογή του κράτους αυτή η κινηση. Σε καιρο οικονομικής και συστημικής κρισης, το κράτος εξαπολύει επιθεση προς πασα κατευθυνση υποβαθμίζοντας τη ζωή των απο κάτω και προσπαθώντας να εξαφανίσει κάθε πυρήνα αντίστασης και δημιουργίας αρνήσεων. Είτε αυτο μεταφράζεται σε καταπάτηση εργασιακών κεκτημένων ειτε στην προπαγάνδιση ρατσιστικων ιδεωδων που προαγουν τον κοινωνικό εκφασισμό ειτε στη δημιουργια συνθηκών ανασφαλειας με σκοπο την αποδοχή της διαρκους επιτηρησης των ζωών μας, ειτε στη διωξη και σπίλωση πολιτικών χώρων και υποκειμενων αντιτιθεμενων σε όλα αυτά.

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΚΑΘΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΜΑΣ

ΤΟ ΕΙΠΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΞΑΝΑΛΕΜΕ:
“ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΠΑΛΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΤΕΡΜΑ…”

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ (ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ)
22/12/12
Οι συλληφθέντες της Villa Amalias

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

Από τις γειτονιές μας αλληλλεγγύη στη Villa Amalias

Στο πλαίσιο της πανελλαδικής μέρας αλληλεγγύης στη Villa Amalias πραγματοποιήθηκε σήμερα 23/12 στην κεντρική πλατεία Ιλίου παρέμβαση-μικροφωνική αλληλεγγύης και αντιπληροφόρησης. Μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα, μιλήσαμε με κόσμο, απλώσαμε πανό, ενώ και μέσα από τη μικροφωνική φωνάξαμε για περισσότερο από 2 ώρες ότι η Villa Amalias είναι κομμάτι του κόσμου που μάχεται για έναν κόσμο χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς ανισότητες, εκμετάλλευση, καταπίεση...
Είμαστε εδώ. Με μίσος και οργή για  τον απόπατο δημάρχων, μπάτσων, δικαστών, υπουργών και φασιστών. Ανυποχώρητα στο πλευρό των συντρόφων-ισσών μας που συλλήφθηκαν την ημέρα της εισβολής στην κατάληψη. Είμαστε ανάμεσα σε εκείνους που θα δώσουμε μαζί τους και την κρίσιμη αυτή μάχη.

Αύριο στις 9π.μ. στα δικαστήρια της Ευελπίδων περνάνε απο ανακριτή οι 8 σύντροφοι και οι συντρόφισσες συλληφθέντες της villa amalias.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ VILLA AMALIAS




Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Πανελλαδική ημέρα δράσεων αλληλεγγύης στην Κατάληψη Villa Amalias, Κυριακή 23/12

"Όσο με παγώνει η σιωπή του θωρακισμένου σφαγείου, τόσο τους τρομάζει η οργή του παγιδευμένου θηρίου."

Την Κυριακή 23/12 καλούμε σε πανελλαδική ημέρα δράσεων αλληλεγγύης στην Κατάληψη Villa Amalias και στους 8 συλληφθέντες συντρόφους μας.

Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις 
Άμεση απελευθέρωση των 8 συντρόφων μας
Αλληλεγγύη - Αντίσταση - Αυτοοργάνωση
 
αλληλέγγυοι-αλληλέγγυες από Αθήνα

Αλληλεγγύη στη Villa Amalias

Ανακοίνωση Villa Amalias

Σήμερα 20-12-2012 η αστυνομία εισέβαλε στη Βίλλα Αμαλίας . Με πρόσχημα μια καταγγελία για διακίνηση ναρκωτικών, παρουσία εισαγγελέα, έγινε έρευνα .Τα ευρήματα ήταν αστεία. Παρόλα αυτά ο Δένδιας δηλώνει πως από αυτά αποδεικνύεται ότι η Βίλλα υπήρξε κέντρο ανομίας για 22 χρόνια και επιτέλους ο νόμος, με τη «γενναία πολιτική βούληση» του Σαμαρά, αποκαθίσταται.

Με ποια λογική ακροβασία μπορούν άδεια μπουκάλια μπύρας να χαρακτηριστούν «υλικά κατασκευής μολότοφ» ; Σ’ ένα χώρο που λειτουργεί συναυλιάδικο και καφενείο είναι παράλογο να υπάρχει μεγάλος αριθμός άδειων μπουκαλιών μπύρας ; Τι θα πει «εύφλεκτο υλικό»; Μήπως μιλάνε για τα υγρά καθαρισμού της τυπογραφικής μηχανής που λειτουργεί στη κατάληψη; Να μιλήσουμε για τις αντιασφυξιογόνες μάσκες, που κάθε διαδηλωτής που σέβεται την υγεία του, οφείλει να διαθέτει. Να πούμε για τα στοιχειώδη μέσα αυτοπροστασίας (δυναμιτάκια , σφεντόνες κτλ) σ’ ένα χώρο που έχει επανειλημμένα δεχθεί επιθέσεις παρακρατικών συμμοριών (εμπρησμοί, μαχαιρώματα, ξυλοδαρμοί), με αποκορύφωμα το 2008 που ο τότε υπουργός δημοσίας τάξης Μαρκογιαννάκης επισκέφτηκε τους "κατοίκους" του Άγιου Παντελεήμονα και λίγα λεπτά μετά την αποχώρηση του δεχτήκαμε επίθεση...

Με πρόσχημα λοιπόν την έρευνα, επιχειρούν μια παγία ονείρωξη τους: Την εισβολή σ’ ένα χώρο που για αυτούς είναι ένα από τα χωροταξικά σύμβολα όλων όσων στέκονται εχθρικά, απέναντι σε ότι αντιπροσωπεύει την κυριαρχία, την επιβολή, την αποστείρωση, την αδιαφορία, την παραίτηση, την υποταγή. Σε αυτό έχουν δίκιο. Αυτοί είμαστε. Εμείς και οι χιλιάδες διαδηλωτές , αγωνιστές ,καταληψίες ,απεργοί, μαχητές των δρόμων. Είμαστε οι άστεγοι και οι ανέστιοι, οι πανκς και οι αλήτες, οι χορτοφάγοι και οι φεμινίστριες , οι ξενύχτηδες και οι εργάτες, οι πένητες και οι αδικημένοι, τα θύματα του ρατσισμού και οι εκδικητές του άδικου. Ο υπουργός μας χαρακτήρισε εστία ανομίας…

Και τώρα ας μιλήσουμε σοβαρά. Η Βίλλα Αμαλίας είναι μια πρόταση οργάνωσης, που στον καιρό του μνημονιακού κανιβαλισμού έπρεπε να αντιμετωπιστεί . Η επίθεση του κεφαλαίου στον κόσμο της εργασίας, προϋποθέτει την καταστροφή των όποιων δομών του. Η απαξίωση των εργατικών κεκτημένων και των συνδικάτων , οι όποιες δομές αλληλεγγύης και ανυπακοής , τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα είναι στο στόχαστρο. Η ακροδεξιά ατζέντα που έχει επικρατήσει από την αρχή της κρίσης, ξεκίνησε με τις δηλώσεις περί υγειονομικής βόμβας του Λοβέρδου, ενάντια στους απεργούς πείνας της Υπατίας . Συνεχίστηκε με την στοχοποίηση των μεταναστών (τείχος Έβρου, στρατόπεδα συγκέντρωσης, Ξένιος Ζευς), τη διαπόμπευση των εξαρτημένων οροθετικών, συνεπικουρούμενη από την ακροδεξιά βία ενάντια σε μετανάστες, ομοφυλόφιλους, μικροπωλητές. Ο βασανισμός των αντιφασιστών της μοτοπορείας στη ΓΑΔΑ και οι επιθέσεις στις καταλήψεις και η άγρια καταστολή οποιασδήποτε εργατικής η κοινωνικής διεκδίκησης, δεν αφήνουν αμφιβολία ότι ο αντίπαλος έχει συγκροτήσει ένα συμπαγές μπλοκ, απέναντι στο οποίο οφείλουμε να αντισταθούμε.

Είμαστε εδώ και 22 χρόνια σε ένα κτήριο που είχαν εγκαταλείψει για δεκαετίες. Το συντηρούμε και του δίνουμε ζωή. Είμαστε μια κατάληψη που έχει πάντα τις πόρτες ανοιχτές σε ομάδες, άτομα και εγχειρήματα που προάγουν τον αντιεμπορευματικό πολιτισμό, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τους κοινωνικούς, αντιφασιστικούς και ταξικούς αγώνες. Η Βίλλα Αμαλίας δίνει μια σοβαρή μάχη για να προστατέψει όχι δέκα ντουβάρια, αλλά τις επιθυμίες τα όνειρα και τις ελπίδες για μια ζωή πιο ελεύθερη για όλους.

Καλούμε όλους όσους βρίσκουν κομμάτι του εαυτού τους στην πολύχρονη λειτουργία της κατάληψης να δώσουν μαζί μας αυτή την κρίσιμη μάχη.

Σε αυτό το μύλο οι δήμιοι-δον κιχώτες επιτίθενται ενώ στην πραγματικότητα κυνηγάνε ιδέες. Αυτές είναι οι ανομίες για αυτούς. Κυνηγάνε χίμαιρες θα εισπράξουν εφιάλτες.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΙΩΝ ΤΗΣ ΒΙΛΛΑ ΑΜΑΛΙΑΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21 ΔΕΚΕΜΒΡΗ από τις 10 το πρωί στα δικαστήρια της Ευελπίδων [Αναδημοσίευση από το blog της Villa Amalias]

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Συνεχίζουμε τα εργαστήρια αυτομόρφωσης στο χώρο της κατάληψης

Πέμπτη 13 Δεκέμβρη, 6.00 μ.μ.

Παρασκευάζουμε τουρσί λαχανικών

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Έντυπο υλικό από την εκδήλωση αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού

Το έντυπο από το Ανοιχτό Συντονιστικό Θεσσαλονίκης ενάντια στα μεταλλεία χρυσού μπορεί να αντληθεί από την ηλεκτρονική διεύθυνση:

http://issuu.com/nogoldthess/docs/booknogold/1?mode=window 

Το έντυπο της συλλογικότητας του Αγρού, πάνω στο οποίο βασίστηκε και η εισήγηση στην αρχή της εκδήλωσης στις 2 Δεκέμβρη ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, ως αλληλέγγυες-οι στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής.

























Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Εκδήλωση - συζήτηση ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη Β.Α Χαλκιδική, Κυριακή 2/12 στις 4:00μ.μ στον Αγρό

Θα γίνει ενημέρωση από τη συλλογικότητα "Πρωτοβουλία ενάντια στις Βλαπτικότητες" και το Ανοιχτό Συντονιστικό Θεσσαλονίκης ενάντια στα μεταλλεία χρυσού.

 

 

Παρασκευή 30/11, 8.00μμ, εκδήλωση ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στο Ρεσάλτο



Προβολή εισαγωγικού βίντεο και εισήγηση από το "Ανοιχτό Συντονιστικό Θεσσαλονίκης ενάντια στα μεταλλεία χρυσού".

Θα ακολουθήσει συζήτηση.
Έντυπο υλικό: κείμενα συλλογικοτήτων σχετικά με το ζήτημα, η μπροσούρα «ενάντια στα μεταλλεία χρυσού» του συντονιστικού Θεσσαλονίκης, μπροσούρα του ΑΓΡΟΥ (αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος στο πάρκο Τρίτση, λεωφόρος Φυλής - Ίλιον).

αναδημοσίευση από το blog του ΡΕΣΑΛΤΟ

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Για την αντιφασιστική μηχανοκίνητη πορεία



Για παραπάνω από δύο ώρες οι γειτονιές μας ξύπνησαν από το λήθαργο της μιζέριας, της αποξένωσης και του φόβου και ήχησαν σε αυτές οι φωνές της αλληλεγγύης, της ριζοσπαστικής ανατροπής και ρήξης με το υπάρχον, της εξέγερσης και της αντιφασιστικής δράσης, απέναντι στην επέλαση του κράτους και των μηχανισμών του για τον πλήρη εκφασισμό κάθε πτυχής της ζωής και καθημερινότητας μας.

Από τις 11 π.μ. του Σαββάτου 24/11/2012 πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση και εγκαταστάθηκε μικροφωνική στην πλατεία Ελευθερίας του Ιλίου, όπου μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα. Λίγο μετά τις 12 μ.μ., ξεκίνησε η μηχανοκίνητη πορεία, η οποία διέσχισε τους δρόμους και τις γειτονιές του Ιλίου, των Αγ. Αναργύρων, του Καματερού και της Πετρούπολης. Για περισσότερο από μία ώρα, περίπου 140 άτομα πορευτήκαμε –με μηχανάκια και αυτοκίνητα- και σπάσαμε τη ρουτίνα της καθημερινότητας στην πόλη, φωνάζοντας συνθήματα και πετώντας φλάιερ αντιφασιστικού περιεχομένου. Η πορεία κατέληξε στην πλατεία Δημαρχείου (Θηλέων) στο Ίλιον, όπου και ολοκληρώθηκε.

Η ανταπόκριση με όσους/ες γείτονες/ισσες διασταυρωθήκαμε κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης, αλλά και καθ’ οδόν, ήταν πέρα για πέρα ενθαρρυντική και θετική (με σχόλια και χειροκροτήματα πουεπευφημούσαν τη δράση, άπλωμα των χεριών για να περισυλλέξουν, να πάρουν και να διαβάσουν τα κείμενα ή τα φλάιερ). Με τον όγκο της πορείας μας, τα συνθήματά μας, τη χρήση φορητής ντουντούκας, τα φλάιερ και τα κείμενά μας, καταφέραμε να κάνουμε άμεσα αντιληπτή και κατανοητή στις γειτονιές την πολιτική μας υπόσταση.

Πετύχαμε ένα μεγάλο στοίχημα και βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή μιας σειράς δράσεων και παρεμβάσεων στις γειτονιές μας. Αυτές τις γειτονιές που είναι ταξικά προσδιορισμένες, όπου η φτώχεια και ο φόβος μοιράζονται με το τσουβάλι, όπου οι σχέσεις των ανθρώπων γίνονται ολοένα και πιο τυπικές-απόμακρες. Σ’ αυτές τις γειτονιές, λοιπόν, η φασιστική ρητορεία και παρουσία δε θα γίνουν ανεκτές.

Φυσικά, να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε και τη μηχανοκίνητη συνοδεία που πορεύτηκε μαζί μας εξαρχής. Δύο περιπολικά της αστυνομίας, τρία αυτοκίνητα και πέντε μηχανές της ασφάλειας, δέκα μηχανάκια των δολοφόνων και βασανιστών της ομάδας Δ παρατάχθηκαν εν κινήσει κυρίως στο πίσω μέρος της πορείας (αλλά και στα παράλληλα στενά) σε αρκετά κοντινή απόσταση. Ο όγκος όμως των οχημάτων της πορείας, ο αριθμός των ατόμων που συμμετείχαν σε αυτήν (οι επικεφαλής της αστυνομίας έστελναν συχνά αλαφιασμένοι σήμα στο κέντρο για το μέγεθος της πορείας), η κοινωνική αποδοχή που δεχτήκαμε σε όλες τις γειτονιές από όπου περάσαμε, τα εχθρικά βλέμματαγειτόνων και φίλων προς τον αστυνομικό στρατό που μας ακολουθούσε, έκανε την συνοδεία της αστυνομίας φορτική κι εκνευριστική, αλλά σίγουρα όχι απειλητική.


Ο δρόμος ανοίγει προχωρώντας…

Σύγκρουση με κράτος – αφεντικά – φασίστες.

Ραντεβού ξανά στους δρόμους της εξέγερσης.


αναρχικοί-ές, αντιεξουσιαστές-τριες, αντιφασίστες-τριες από Καματερό, Ίλιον, Άγιους Ανάργυρους, Πετρούπολη


Υ.Γ. 1:  Να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε πως για άλλη μια φορά, ο δήμος Ιλίου, τηρώντας πιστά την «πράσινη πολιτική» φρόντισε από νωρίς να εξαφανίσει από τα όρια του δήμου Ιλίου τις αφίσες της αντιφασιστικής πορείας ενώ λίγο μετά το τέλος της έβγαλε επιλεκτικά –κι εκτός βάρδιας- τα συνεργεία καθαρισμού σε κεντρικά σημεία του Ιλίου, ώστε να καθαρίσουν το οδόστρωμα από τα φλάιερ.

Υ.Γ. 2: Εντός των επόμενων ημερών θα αναρτηθεί στο διαδίκτυο βίντεο με πλάνα από την μηχανοκίνητη πορεία.

Υ.Γ. 3: Η αφίσα της πορείας βρίσκεται εδώ. Το κείμενο της πορείας βρίσκεται εδώ.

[αναδημοσίευση από το αθηναϊκό indymedia]

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις και στους αυτοοργανωμένους χώρους, Σάββατο 1/12 στις 12:00, πλ. Βικτώριας



Καταλήψεις παντού
Ενάντια στην κρατική βαρβαρότητα και την έρημο που  επιβάλλει



Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

24/11 - 2/12/2012: εβδομάδα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού


Ενάντια στην κατασκευή και λειτουργία μεταλλείων στη Β.Α Χαλκιδική και την λεηλασία της φύσης 


Αλληλεγγύη στον ανυποχώρητο και συγκρουσιακό αγώνα των κατοίκων της περιοχής για Γη και Ελευθερία 




Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Αντιφασιστική Μηχανοκίνητη* Πορεία Σάββατο 24 Νοέμβρη

Το Σάββατο 24 Νοέμβρη στην Πλατεία Ιλίου και ώρα 11πμ , θα πραγματοποιηθεί αντιφασισιστική πορεία σε γειτονιές με μηχανές * και αυτοκίνητα.

Πέμπτη 22 Νοέμβρη εργαστήρι αυτoμόρφωσης

Τα εργαστήρια αυτομόρφωσης συνεχίζονται την Πέμπτη 22 Νοέμβρη στις 6μμ στο χώρο του αγρού, με την παρασκευή κεραλοιφής για κρυολογήματα και τσιμπήματα εντόμων.

Η ιστορία μιας προληπτικής προσαγωγής ή πιο σωστά μιας αστυνομικής απαγωγής

Το μεσημέρι του Σαββάτου 17 Νοέμβρη, στις 2.15μμ, βγήκα μαζί με τη συντρόφισσα μου (στη ζωή και στον αγώνα) από το σπίτι της στο Περιστέρι και μπήκαμε στο αυτοκίνητό της για να με πάει στον σταθμό μετρό του Αγ. Αντωνίου. Με την επιβίβασή μας εμφανίστηκαν δύο αυτοκίνητα και μια μηχανή της κρατικής ασφάλειας με 6 ασφαλίτες, οι οποίοι επιδεικτικά κόλλησαν από πίσω μας και επιχειρούσαν να μας περικυκλώσουν. Κάναμε τον κύκλο του τετραγώνου και επιστρέψαμε κάτω από το σπίτι, όπου κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο και τους ζητήσαμε τον λόγο που μας ακολουθούν. Αποβιβάστηκαν και εκείνοι, εμφανώς αμήχανοι για την τροπή που είχε πάρει το πράγμα, με τη γειτονιά να έχει βγει στα παράθυρα, τα μπαλκόνια και τα πεζοδρόμια από τις φωνές μας. Προσπαθώντας να φανούν ψύχραιμοι και τυπικοί ζήτησαν την ταυτότητα μου και μου είπαν ότι επρόκειτο για έναν τυπικό έλεγχο. Εμείς τους ρωτούσαμε επίμονα τον λόγο της παρακολούθησης και του «ελέγχου» που επικαλούνταν ενώ ειδοποιήσαμε αμέσως τηλεφωνικά δικηγόρο και συντρόφους για να έχουν υπόψη τους τα όσα διαδραματίζονταν. Η άρνησή μας να «συνεργαστούμε» και η επιμονή μας να αναφέρουν τον λόγο της επιχειρούμενης προληπτικής προσαγωγής (προφανώς λόγω της πορείας για το Πολυτεχνείο), τους έκανε να επιχειρούν να με βάλουν στο υπηρεσιακό τους όχημα με το ζόρι, πιάνοντάς με από τα χέρια και επιχειρώντας να με τραβήξουν μέχρι εκεί. Κάτι το οποίο πεισματικά αρνιόμουν ενώ η συντρόφισσά μου τράβηξε το hands free από τα αυτιά του αρχιασφαλίτη που ζητούσε τηλεφωνικά ενισχύσεις από τα κεντρικά τους. Ήταν η στιγμή που απείλησαν και την ίδια με προσαγωγή μπροστά στα μάτια του 8χρονου παιδιού της, που παρακολουθούσε από το μπαλκόνι του σπιτιού τη σκηνή μαζί με μια φίλη του που τον είχε επισκεφτεί και έπαιζαν μαζί.

Τελικά, με έβαλαν μέσα σε ένα από τα υπηρεσιακά τους οχήματα και με οδήγησαν στη ΓΑΔΑ. Με ανέβασαν στον 6ο όροφο (τομέας κρατικής ασφάλειας) και με άφησαν για 5 ώρες σε έναν απομονωμένο διάδρομο, φρουρούμενο από 20 ένστολους αστυνομικούς, χωρίς τη δυνατότητα επικοινωνίας με δικηγόρο ή οικεία πρόσωπα και χωρίς να μου ανακοινώνουν τον λόγο της προσαγωγής μου ή πιο σωστά της απαγωγής μου. Με την ολοκλήρωση της πορείας του Πολυτεχνείου και λόγω των έντονων διαμαρτυριών μου, μου έδωσαν πίσω την ταυτότητα και το κινητό μου και μου είπαν ότι μπορώ να φύγω. Κατά την διάρκεια της κράτησής μου δεν επιχείρησαν τα γνωστά ξεγυμνώματα του τελευταίου διαστήματος με το πρόσχημα του σωματικού ελέγχου, τα οποία ωστόσο εφάρμοσαν απ’ ότι έμαθα σε ανήλικους προσαχθέντες στον 7ο όροφο. Το μόνο που μου ζήτησαν ήταν να καθίσω σε έναν πάγκο που κοιτούσε προς τον τοίχο με πλάτη προς τους αστυνομικούς φρουρούς (για καψώνι και μόνο), το οποίο φυσικά αρνήθηκα, χωρίς όμως να επιλέξουν να επιχειρήσουν να με βάλουν να κάτσω έτσι όπως αυτοί ήθελαν.

Αυτές οι αστυνομικές-κατασταλτικές μεθοδεύσεις, παρότι σκόπιμα δε βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας, δεν αποτελούν ούτε πρωτόγνωρα ούτε μεμονωμένα περιστατικά. Οι απαγωγές αγωνιζόμενων ανθρώπων έξω από τα σπίτια τους πριν από μεγάλες κινητοποιήσεις εφαρμόζονται ως αστυνομική πρακτική τους τελευταίους μήνες, μαζί με τους εκτεταμένους ελέγχους (σωματικούς και σακιδίων) στους σταθμούς μετρό. Και έρχονται να προστεθούν στις εκατοντάδες προληπτικές προσαγωγές που γίνονται πριν από κάθε απεργία ή διαδήλωση τα τελευταία χρόνια. Έρχονται να προστεθούν στους τόνους των χημικών, τους ξυλοδαρμούς και τις αθρόες συλλήψεις των μονάδων καταστολής, στις αύρες για τη διάλυση συγκεντρώσεων. Έρχονται να προστεθούν στη δικαστική ομηρία χιλιάδων ανθρώπων -κυρίως νεολαίων- τα τελευταία 2,5 χρόνια, που τόλμησαν να αμφισβητήσουν τη λεηλασία της ζωής και του μέλλοντός τους μαζί με τις κυρίαρχες προσταγές για «ησυχία-τάξη-ασφάλεια». Έρχονται να προστεθούν στη διάλυση απεργιακών προσυγκεντρώσεων συνελεύσεων γειτονιάς στις κεντρικές πλατείες των περιοχών τους, όπως στις 26/9/2012. Έρχονται να προστεθούν στην αστυνομική κακοποίηση και τα βασανιστήρια αγωνιζόμενων ανθρώπων, όπως αυτά που υπέστησαν οι 15 συλληφθέντες της αντιφασιστικής μοτοπορείας στις 30/9/2012 στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα.

Η αστυνομική πρακτική της απαγωγής αγωνιζόμενων ανθρώπων έξω από τα σπίτια τους πριν από μεγάλες κινητοποιήσεις, δε στοχεύει μόνο στα συγκεκριμένα πρόσωπα που επιλέγονται (προφανώς με βάση τον φάκελο και την ιστορικότητά τους) αλλά επιχειρεί να στείλει μήνυμα εκφοβισμού σε όλους όσοι αγωνίζονται και σε όλους εκείνους και εκείνες που αναμένεται να ξεσηκωθούν εξαιτίας της εξαθλίωσης της ζωής τους. Όμως οι φτηνές και γελοίες πρακτικές τους δε μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν. Κι όταν φουσκώσει το κοινωνικό ποτάμι θα τους πνίξει όλους: δυνάστες και βασανιστές, αφέντες και λακέδες.

Μέχρι εκείνη την ώρα χρειάζεται να προετοιμαστούμε και να οργανωθούμε καλύτερα για να μπλοκάρουμε στην πράξη τις συγκεκριμένες κατασταλτικές μεθοδεύσεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να αποδεχτούμε την προσωρινή μας αιχμαλωσία. Ούτε μέσα στα σπίτια μας επειδή υπάρχουν ασφαλίτες από κάτω με την εμφανή πρόθεση να μας προσαγάγουν ούτε στα κρατητήρια τους. Η επόμενη φορά ας επιφυλάσσει συλλογικές εκπλήξεις για τις κρατικές συμμορίες.
                                                                                                                                       18/11/2012          
ο αναρχικός Κώστας Μ. 


 [αναδημοσίευση από το αθηναϊκό indymedia]


Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

Αλληλεγγύη στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού

Αφίσα αλληλεγγύης από την ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΓΩΝΑ







Αναδημοσίευση κειμένου από το Ανοιχτό Συντονιστικό Θεσσαλονίκης Ενάντια στα Μεταλλεία Χρυσού για τα τελευταία γεγονότα στις Σκουριές Χαλκιδικής


Για την άγρια καταστολή στις Σκουριές, την Κυριακή 21/10/12

Μαρτυρία κατοίκου της Χαλκιδικής που βρέθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2012 στις Σκουριές για να διαδηλώσει ενάντια σ” ένα χρυσό θάνατο:
Δεν μπορώ να βρω τις εκφράσεις, δεν ξέρω αρκετά σχήματα υπερβολής, άλλωστε, όσους υπερθετικούς βαθμούς κι αν χρησιμοποιήσω, η πραγματικότητα αυτών που συνέβησαν χθες πάλι θα με ξεπερνάει. Οπότε θα τα γράψω απλά, όπως τα έζησα.
Όταν φτάσαμε στις Σκουριές αντικρίσαμε ένα τείχος από αστυνομικούς να φράζει το δημόσιο δασικό δρόμο, λίγο μπροστά από τα γραφεία της εταιρείας. Από πίσω οι “πράσινοι” Ματατζήδες και ακόμα πιο πίσω στελέχη της εταιρείας και ασφαλίτες. Για να μην προκαλέσουμε επίθεση μπήκαμε μπροστά οι γυναίκες και τους ζητήσαμε να μας αφήσουν να περάσουμε. Απόλυτη άρνηση. Ήμασταν εκεί μπροστά στις ασπίδες φωνάζοντας συνθήματα και προσπαθώντας να μιλήσουμε στους ανέκφραστους αστυνομικούς. Είμαστε οι γυναίκες, οι μανάδες, οι αδελφές και οι κόρες σας και είμαστε εδώ για να προστατεύσουμε τον τόπο μας. Αγωνιζόμαστε για τα παιδιά μας και για το αύριο. Γιατί μας χτυπάτε; Εσείς τι θα πείτε στα δικά σας παιδιά;
Κάποια στιγμή, όταν κόντευε να πέσει το βράδυ, η διοίκηση της αστυνομίας αποφάσισε ότι ήταν ώρα να τελειώνει μαζί μας και άρχισε η επίθεση. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε απολύτως καμία πρόκληση από τη δική μας πλευρά, ούτε μία πέτρα. Εκτοξεύοντας τεράστιες ποσότητες δακρυγόνων και ουρλιάζοντας “καριόλες” και “πουστράκια”, άρχισαν να κυνηγάνε τους διαδηλωτές χτυπώντας άγρια όσους έμεναν πίσω. Δεν μπορούσα να τρέξω και μπήκα μέσα στο δάσος. Μπήκαν όμως και αυτοί μέσα στο δάσος και βρέθηκα να είμαι μπρούμυτα πάνω στα φύλλα, μέσα σε ένα σύννεφο από δακρυγόνα,  με αφηνιασμένους Ματατζήδες να τρέχουν κι από δεξιά κι από αριστερά μου. Με είδαν, δεν με είδαν, δεν ξέρω, πάντως γλύτωσα. Τους άφησα να περάσουν, πήγα λίγο παρακάτω κι ανέβηκα σ’ ένα αγροτικό αυτοκίνητο που μάζευε κόσμο και κατέβαινε προς τα κάτω. Στο ίδιο αυτοκίνητο ανέβηκε και σωριάστηκε στην καρότσα σφαδάζοντας από τον πόνο ένα νέο παιδί, άσχημα χτυπημένο στα πλευρά.
Αυτή είναι και η τελευταία εικόνα που έχει καταγράψει η κάμερα μου. Τα ΜΑΤ να κατηφορίζουν τρέχοντας. Αυτό που ακολούθησε δεν περιγράφεται. Σα λυσσασμένα σκυλιά χίμηξαν πάνω στον κόσμο που προσπαθούσε να μπει στα αυτοκίνητα και να φύγει, πετώντας δακρυγόνα και χτυπώντας αδιακρίτως. Ποδοπατούσαν ανθρώπους, τραβούσαν γυναίκες από τα μαλλιά, χτυπούσαν με τα γκλομπς πάνω σε χέρια, πόδια, πλάτες. Τα αυτοκίνητα κινούνταν πολύ αργά γιατί ήταν πάρα πολλά και υπήρχαν και πάρα πολλοί πεζοί. Μέσα στον πανικό πολλοί τρακάρανε μεταξύ τους. Οι μαινόμενοι Ματατζήδες τρέχανε ανάμεσα στα αυτοκίνητα, τα χτυπούσαν με τα γκλομπς, σπάγανε τζάμια, ανοίγανε τις πόρτες και τραβούσαν τους ανθρώπους έξω, τους πετούσαν κάτω, τους κλωτσούσαν. Ματατζής άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου μου και μου φώναξε “Μασκούλα ε; Καριόλα!”, επειδή είχα στο μέτωπο μια χάρτινη μάσκα χειρουργείου κι άπλωσε το χέρι του να με τραβήξει έξω.  Τράβηξα την πόρτα, έβαλα την ασφάλεια και περίμενα να αρχίσει να χτυπάει το αμάξι, αλλά αυτός είχε ήδη φύγει και χτυπούσε άλλο αμάξι.
Είδα με τα μάτια μου μπάτσο να σπάει τζάμι και να πετάει δακρυγόνο ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ. Όλο το εσωτερικό ήτανε μαύρο από τους καπνούς, καπνοί έβγαιναν από τα κλειστά παράθυρα και οι μπάτσοι τράβηξαν έξω τον οδηγό και τον σάπισαν στο ξύλο. Όπως έμαθα, το ίδιο έκαναν και σε άλλα αυτοκίνητα.
Η εντολή προφανώς ήταν “ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ!

Τα σκυλιά των αφεντικών  έδειξαν τα δόντια τους. Με λύσσα και μανία εξαπέλυσαν ένα ανθρωποκυνηγητό που δεν είχε τέλος, προσδοκώντας όχι μόνο να καταστείλουν την πορεία, αλλά και να τρομοκρατήσουν όλους τους διαδηλωτές. Επέδειξαν κατάφωρη αγριότητα και ο στόχος ήταν ένας: να μην ξαναπατήσουμε στο βουνό. Γι αυτό το λόγο, πέρα από το ξύλο και τα χημικά, προσπάθησαν να φορτώσουν με κατηγορίες όσους περισσότερους μπορούσαν, αδιακρίτως. Σημειώθηκαν 14 συλλήψεις, μια από τις οποίες αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση στοιχειοθέτησης κατηγοριών:  Οι μπάτσοι έσπασαν το παρμπρίζ του αυτοκινήτου 77χρονου, πέταξαν μέσα δακρυγόνο και τώρα τον κατηγορούν για βαριές σκοπούμενες σωματικές βλάβες, γιατί προσπάθησε «σκοπίμως» να τους  χτυπήσει χάνοντας τον έλεγχο του αυτοκινήτου.
Δεν τρέφουμε αυταπάτες ως προς τον ρόλο που έχουν αναλάβει και διεκπεραιώνουν, χωρίς κανέναν ενδοιασμό οι ένστολοι δολοφόνοι του κράτους. Δουλειά τους είναι να προασπίζουν τα συμφέροντα των εντολέων τους, του κάθε ξένου και ντόπιου αφεντικού. Σκοπός της κρατικής εξουσίας είναι να διασφαλίσει τα συμφέροντα της και κανένα πολιτικό κόστος δεν θα αποτελέσει εμπόδιο στην προσπάθειά της να τον επιτύχει. Συμφέροντα που φυσικά ταυτίζονται με αυτά της κάθε πολυεθνικής, που προκειμένου να αποκομίσει κέρδος είναι διατεθειμένη να λεηλατήσει την φύση και να πατήσει επί πτωμάτων. Το είδαμε αυτό να συμβαίνει στις 9 Σεπτέμβρη, όταν οι ευθείες βολές των μπάτσων είχαν ως αποτέλεσμα σύντροφός μας να υποστεί ρήξη σπλήνας και θλάση στον πνεύμονα. Είναι καθαρή τύχη που αντίστοιχα σοβαρό τραυματισμό που να απειλήσει ανθρώπινη ζωή δεν είχαμε και την Κυριακή,  παρά την αναβάθμιση της βίας.
Η βία και η καταστολή των εξορυκτικών εταιριών, προκειμένου να πετύχουν τον σκοπό τους, δεν έχει όριο. Άλλοτε φτάνει μέχρι και τη δολοφονία – είτε πρόκειται για δολοφονίες ακτιβιστών ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στο Ελ Σαλβαδόρ, είτε για τους 5 νεκρούς της κρατικής καταστολής σε διαδήλωση ενάντια στο ορυχείο Κόνγκα στο Περού. Άλλοτε πάλι περιλαμβάνει τη συγκρότηση μισθοφορικών στρατών, σαν αυτόν που επιχειρεί να συγκροτήσει η Ελληνικός Χρυσός στην Χαλκιδική, τη δημιουργία κλίματος διχασμού σε καθημερινή βάση και την τρομοκρατία όσων είναι αποφασισμένοι και αποφασισμένες να υπερασπιστούν τα αυτονόητα: τη γη τον αέρα και το νερό και το δικαίωμα να αποφασίζουν αυτοί κι αυτές για τη ζωή τους.
Σε μια περίοδο που ο ολοκληρωτισμός επεκτείνεται σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής, επόμενο είναι η καταστολή να εντείνεται. Στις 9 Σεπτέμβρη, ήταν αρκετό να διαλύσουν με πλαστικές σφαίρες και δακρυγόνα την πορεία, αυτή τη φορά όμως ήθελαν ο φόβος να μπει τόσο βαθιά μέσα μας που να μην διανοηθούμε ξανά να διεκδικήσουμε το δίκαιο του αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού.
Μέσα στο γενικευμένο καθεστώς μηδενικής ανοχής, η ακραία καταστολή που δέχτηκε η πορεία στις Σκουριές σίγουρα δεν είναι μεμονωμένο γεγονός. Μόνο μέσα στους τελευταίους μήνες έχουν εφαρμοστεί πολλές φορές οι αντίστοιχες τακτικές. Αντιφασίστες βασανίστηκαν μέσα σε αστυνομικό τμήμα, εργάτες των ναυπηγείων Σκαραμαγκά καταστάλθηκαν. Και φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην καταστολή που δέχονται τακτικά οι γενικές απεργίες, με αποκορύφωμα το δεύτερο θάνατο διαδηλωτή στο Σύνταγμα από δακρυγόνα, αλλά και στα πογκρόμ του «Ξένιου Δια» από την ελληνική αστυνομία, σε συνεργασία φυσικά με τα φασιστοειδή φιλαράκια τους της χρυσής αυγής.
Αναμενόμενο είναι αυτοί που κρατούν τα ηνία του καπιταλιστικού συστήματος, βλέποντας το να τρίζει, να κάνουν το παν για να το διατηρήσουν. Παράλληλα, εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση “εκτάκτου ανάγκης” του συστήματος, τη διαχείριση της οποίας επιχειρούν να μας παρουσιάσουν ως υπόθεση όλων μας, βρήκαν την ευκαιρία να πάρουν πίσω τα δικαιώματα που είχαν εκχωρήσει προκειμένου να κατασκευάσουν στο πλαίσιο της αστικής τους δημοκρατίας μια ψευδαίσθηση ελευθερίας ως μέσο κατευνασμού της οργής. Τώρα όμως που τέλειωσαν τα καρότα, τα μαστίγια περισσεύουν κι ο εκβιασμός που επιβάλλεται είναι απόλυτος: ή θα είμαστε πιστοί υπηρέτες του συστήματος χωρίς να σηκώνουμε κεφάλι ή θα εξαλειφτούμε.
Αρνούμαστε να υποκύψουμε. Θα βρισκόμαστε στη Χαλκιδική, στη Θράκη, στο Κιλκίς, στη Ρουμανία, στη Βουλγαρία, στη Μακεδονία και όπου αλλού τα αφεντικά φιλοδοξούν να επελάσουν.

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΕΙ, ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΕΙ
ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΜΑΝΟΥΡΑ ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΝΩ

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΘΑ ΜΕ ΒΡΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΚΑΚΑΒΟ ΕΠΑΝΩ

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012
Ανοιχτό Συντονιστικό Θεσσαλονίκης Ενάντια στα Μεταλλεία Χρυσού

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Αντιφασιστική πορεία στη Νίκαια, το Σάββατο 27/10/2012

Για μία ακόμα φορά βρεθήκαμε, το πρωί του Σαββάτου, στους δρόμους και τις πλατείες της Νίκαιας, υπενθυμίζοντας ότι στην Κοκκινιά της προσφυγιάς και της αντίστασης, κάθε πρόσωπο ή φορέας φασιστικών ιδεών και πρακτικών, είναι εχθρικός κι ανεπιθύμητος. Αντιφασίστες και αντιφασίστριες, διαδηλώσαμε στις γειτονιές του τόπου μας, ενάντια σε κάθε εκδοχή κοινωνικού εκφασισμού, ενάντια σε κάθε μορφή -οργανωμένης ή όχι- ρατσιστικής βίας.


Αναρτήθηκαν πανό αντιφασιστικού περιεχομένου σε κεντρικές πλατείες της περιοχής (Κουμπάκη-Κρήνης-Χαλκηδόνας), πετάχτηκαν τρικάκια καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδήλωσης, μοιράστηκαν κείμενα σε κατοίκους και περαστικούς, ενώ συνθήματα αντιφασιστικού, αντικαπιταλιστικού, αντικρατικού, αντιεξουσιαστικού χαρακτήρα, κατέστησαν σαφές ότι κάθε προσπάθεια διασποράς φυλετικού, ρατσιστικού ή σεξιστικού μίσους θα μας βρίσκει συνεχώς επιθετικά απέναντί της.




Τα τρικάκια που πετάχτηκαν έγραφαν:
ΦΑΣΙΣΤΑΣ ΔΕ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ, ΦΑΣΙΣΤΑΣ ΚΑΤΑΝΤΑΣ
ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ 

ΟΠΟΙΟΣ ΣΠΕΡΝΕΙ ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, ΘΕΡΙΖΕΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΟΝ, ΤΟΣΟ ΜΑΣ ΠΟΥΛΑΝΕ ΕΝΔΟΞΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Γνωρίζουμε ότι τα προσωπεία της καπιταλιστικής εξουσιαστικής κυριαρχίας,
φέρουν σε καιρούς κοινωνικής - πολιτικής - οικονομικής κρίσης, κυνικά φασιστικό χαρακτήρα.
Να μη νιώσουμε ποτέ οικεία στην εικόνα του κτήνους του φασισμού.
Να αντισταθούμε στην επέλαση της βαρβαρότητας,
οπλίζοντας συλλογικά και αλληλέγγυα το πάθος μας για ζωή κι ελευθερία. 

Ακολουθούν τα κείμενα που μοιράστηκαν κατά την διάρκεια της πορείας:





αναδημοσίευση από το blog της συλλογικότητας μπλόκο στην εξουσία